szeroko

test1

Hinduizm i mantry

Lakshmi jest czczona codziennie w domach hinduskich i zakładach handlowych jako bogini bogactwa. Ona cieszy się również kultem jako małżonka Wisznu w wielu świątyniach. Jeśli się do niej modlić w dzień przed pełnią lub w czasie pełni, to przychodzi do domu podczas pełni i uzupełnia wszelkie braki.

” Om shrim maha lakshmiyei Namaha ” wymowa jest prosta: Om = Om lub Aum Shrim = shreem
Maha = mah-hah
Laksmiyei = lakh-shmee-yay Namaha – namaha-hah
Mantra Lakshmi jest pełna energii i mocy.
Ta mantra, gdy intonował błogosławi bogactwem, piękna, harmonii, szczęścia, radości, światła, szczęścia wielkiego, i fortuny. Mantra Lakshmi jest bardzo potężną mantrą, która może być wykorzystana do rozszerzenia światła wewnątrz i do osiągnięcia nie tylko doczesnych darów, ale także darów duchowych.
Tę mantrę powtarza się w cyklu po 108 razy. Można ją śpiewać, mówić, szeptać, lub po prostu słuchać.



Mantra "OM GUM GANAPATEYE NAMAH"- Wychwalanie bóstwa Ganeshy, który usuwa wszelkie przeszkody widzialne czy niewidzialne, które wydają się być na naszej drodze i są przeszkodą w naszym rozwoju.





Kriszna Podobnie jak Lord Rama jest znany ze swojej odwagi w zwalczaniu złych mocy. Kryszna: ósme, najpopularniejsze wcielenie Wisznu. Kryszna oznacza ciemny, imię to związane jest z ciemnoniebieskim kolorem jego skóry. Kryszna łączy w sobie doskonałość boga ze słabościami zwykłego śmiertelnika. Przez całe życie uparcie walczył przeciw złym demonom zagrażającym ludzkości, zarazem jednak był uwodzicielem i choć kochał swą żonę Radhę, nieustannie romansował z innymi pasterkami. Był wspaniałym muzykiem – sam dźwięk jego fletu uciszał burze. Kryszna jest bohaterem świętej księgi Bhagawadgity. Do jego atrybutów należą między innymi flet, laska i koło modlitewne. Jest również przedstawiany razem z najpiękniejszą z pasterek – żoną Radhą.






https://www.facebook.com/liberalnykatolik/posts/147588389164529

Unitarianizm - pytania i odpowiedzi



Poniżej tłumaczenie broszury dotyczącej brytyjskich chrześcijańskich unitarian. Poza tym, że nie każdy unitarianin musi czuć się chrześcijaninem, jest to udana próba (jedna z wielu) zdefiniowania pojęcia "unitarianin".

Unitarianizm – odpowiedzi na pytania
(wydane przez The Lindsay Press, 1972, Wydawca: John Rowland, tłumaczenie: Jagoda Wajchert)

1. Kto to jest unitarianin?
Nie ma oficjalnej definicji określenia „unitarianin”. Zazwyczaj jest ono stosowane do członków kongregacji zrzeszonej w Ogólnym Zgromadzeniu Unitarian i Wolnych Kościołów Chrześcijańskich (General Assembly of Unitarian and Free Christian Churches). Unitarianie nie są związani razem żadnymi specyficznymi wierzeniami lub katechizmem, ale mają wspólne dwa poglądy:
a) poglądy dotyczące sposobu podejścia do religii: każdy stanowi swój własny autorytet w decyzjach religijnych,
b) poglądy o treści religii dogodnie określane (w każdym razie w Wielkiej Brytanii) jako liberalne chrześcijaństwo.

2. Dlaczego nazwa unitarianie?
Cechą charakterystyczną unitarianizmu jest religijna wolność w kontekście głównie chrześcijańskim. Ta cecha odróżnia unitarianizm od bardziej restrykcyjnego religijnego ruchu anty-trynitariańskiego. We wczesnej historii kościołów grupy ludzi wewnątrz bardziej ortodoksyjnych związków korzystały z wolności religijnej do kwestionowania doktryny o Świętej Trójcy i zastępowały ją wiarą w jedność Boga i człowieczeństwa Jezusa. Nazwa „unitarianie” pozostaje jako symbol i przypomnienie tej drogi rozwoju wierzeń religijnych.

3. Jak są zorganizowane kościoły unitariańskie?
Każda kongregacja jest niezależna i samorządna pod kontrolą lokalnego komitetu. Jest uprawniona do określenia swojej własnej konstytucji i nie stawia żadnych wymagań ani wobec swojego duchownego, ani wobec członków. Może wybrać i mianować swojego duchownego. Niektóre mniejsze kongregacje maja wspólnych „ministrów” i używają świeckich (laickich) nauczycieli/kaznodziei do pomocy w prowadzeniu nabożeństw. Kongregacje są zrzeszone w General Assembly of Unitarian and Free Christian Churches, demokratycznie zarządzanej organizacji z siedzibą w Londynie. General Assembly (Zgromadzenie Ogólne) służy kongregacjom radą i pomocą w wielu aspektach życia kościelnego, jednak nie narzuca swoich opinii. Poprzez Radę i Komitety General Assembly zajmuje się wszystkimi głównymi sprawami, które dotyczą ruchu jako całości.

4. Jakie są poglądy Unitarian na temat Boga?
Unitarianizm dotyczy bardziej postawy niż systemu wierzeń, więc nie może dziwić, że unitarianie posiadają szeroką gamę poglądów na temat Boga. Większość wiedziałaby, że Bóg oznacza to co jest święte, sacrum, boskie i wieczne w życiu – w przeciwieństwie do świeckiego i użytkowego. To jest rdzeń tego, co większość unitarian wyznaje pod pojęciem Boga ( w zasadzie jest to rdzeń we wszystkich religiach) i do tego unitarianie wracają, jakkolwiek różniłyby się i zmieniały ich poglądy o Bogu.

5. Jakie są poglądy unitarian na temat Jezusa?
Widzą go jako przywódcę religijnego o głębokim humanizmie. Świat miał wielu proroków i unitarianie nie chcieliby porównywać ich miedzy sobą. Niemniej jednak Jezus jest centralną postacią dla wielu unitarian, a unitarianizm nadal wpisuje się w tradycję chrześcijańską. Pojęcie Chrystusa w kościołach unitariańskich nie jest takie samo jak w innych kościołach chrześcijańskich; ale unitarianie przyznają, że ta idea uczyniła bardzo dużo dla ukształtowania kultury zachodnio-europejskiej, w której nurcie unitarianizm także się znajduje.

6. Jaki jest stosunek unitarian do Biblii?
O Biblii myśli się jako o inspirującym zbiorze historii, mitologii i doświadczenia religijnego. Podczas gdy wiele opowiedzianych w niej historii prawdopodobnie nie jest prawdziwych w sensie dosłownym, dostarczają one jednak wartościowego wglądu w naturę wartości religijnych i ludzkiego doświadczenia. Unitarianie nie wierzą, że Biblia jest święta i nieomylna. Odnajdują oni treści religijne również w innych pismach innych religii i często używają ich w swoich nabożeństwach. Niemniej jednak dla unitarian Biblia jest centralną księgą, tak jak Jezus jest centralna figurą.

7. Czy unitarianie wierzą w zbawienie?
Unitarianie wierzą, że mogą i powinni poprawiać się i prowadzić lepsze życie przez swoje własne wysiłki; również , ze mogą podążać za swoimi ideałami poprzez modlitwę i medytację.
Więcej, wierzą, że społeczeństwo samo powinno się poprawiać, że jego członkowie powinni je świadomie kształtować. Unitarianie nie akceptują ortodoksyjnej idei nadprzyrodzonego zbawienia przez działania nadprzyrodzone , akceptowaliby raczej ideę : „zbawienie przez działanie i charakter”. To ma nadal znaczenie w podkreśleniu potrzeby promowania tego co jest najbardziej wartościowe w naturze ludzkiej - możnaby powiedzieć ducha miłości (lub iskry Boga) w każdym człowieku.

8. Czy unitarianie wierzą w życie pozagrobowe (życie po życiu)?
Wśród unitarian nie ma całkowitej zgodności opinii w tej sprawie, i poglądy są różne zależnie od religijnych doświadczeń każdego. Część unitarian jest głęboko zainteresowana tym tematem i stworzyła Unitarian Society for Psychical Studies w celu rozwoju badań i wymiany doświadczeń. Większość unitarian zgodzi się, że ludzki duch przetrwa śmierć w pewnym sensie, jednak nie są zgodni co do konkretnego sposobu tego przetrwania. Jest możliwe, że zostaną odkryte dowody na istnienie „życia po życiu” i unitarianie są gotowi przyjąć je w kształtowaniu swojej indywidualnej wiary. Wszyscy unitarianie zgadzają się jednak, że niezależnie, jaka byłaby odpowiedź na to pytanie, nie powinna ona mieć wpływu na ich ziemskie życie.

9. Jaka jest postawa unitarian wobec nauki?
Unitarianie wypowiadają się za poszukiwaniem prawdy, wierzą więc, że ich postawa religijna powinna obejmować, na ile to jest możliwe, prawdę naukową. Równocześnie powiedzą, iż byłoby nieracjonalnym oczekiwanie od nauki badania boskiego porządku, jak również iż jest umyślnie ślepym odrzucanie świata duchowego, ponieważ nauka o nim milczy.

10. Czy unitarianie wierzą w modlitwę?
Wiara w modlitwę w dużej mierze zależy od wiary w Boga; tak więc mamy szerokie podejście do tego tematu. Niektórzy Unitarianie odnoszą się do modlitwy jak do rozmowy z żyjącym ojcem; inni myślą o tym jak o formie aspiracji modlących się. Inni użyją raczej słowa „medytacja” niż „modlitwa”. Prawdopodobnie większość powtórzy wypowiedź Louisy M. Alcott: „Modlitwa nie zmienia rzeczy/spraw; ale modlitwa zmienia ludzi, a ludzie zmieniają rzeczy/sprawy”.

11. Czy unitarianie uznają sakramenty?
Nie, jeśli sakramentami nazywamy magiczne działanie nadnaturalnej łaski. Jednak obrzędy chrztu, ślubu i komunii są wykonywane. Dla większości Unitarian chrzest jest obrzędem oddania się przez rodziców dla duchowego dobra swoich dzieci. Nie wierzy się, że jakaś specjalna łaska spływa na dziecko w wyniku tego obrzędu ani też, ze dzieci potrzebują jakiegoś cudownego lub nadnaturalnego wpływu dla duchowego dobrostanu. Podobnie ceremonia ślubna stanowi zwykłą wymianę przysięgi miedzy dwojgiem ludzi, którzy szczerze wzajemnie się kochają. Pogrzeby wyrażają w swym obrzędzie wdzięczność za życie zmarłej osoby.
Komunia ma miejsce w niektórych kościołach unitariańskich. Tam gdzie jest sprawowana traktuje się komunię jako środek do osiągnięcia głębszej duchowej wspólnoty w upamiętnieniu Jezusa i Jego przykładu w celu inspirowania mężczyzn i kobiet do lepszego życia.

12. Czy unitarianie są chrześcijanami?
Unitarianizm ma swój początek w chrześcijaństwie i nadal pozostaje w jego kręgu. Więcej, brytyjscy Unitarianie pozostają w głównym nurcie kultury zachodnioeuropejskiej, która w ogromnym stopniu została uformowana przez chrześcijaństwo. Tak więc myśli, postawy i poglądy większości Unitarian należą do szerokiej tradycji chrześcijańskiej. Część bardziej ortodoksyjnych chrześcijan mogłaby nie chcieć, aby unitarianie nazywali się chrześcijanami; ale to jest problem dla ortodoksyjnych chrześcijan, a nie dla unitarian.

13. Czy unitarianie poszukują nawróconych?
Każdy unitarianin uważa, ze jego poglądy są właściwe – inaczej nie wyznawałby ich. Tak więc będzie zadowolony, jeśli inni będą je podzielać. Jednak skoro utrzymuje wiarę w osobisty autorytet w sprawach religijnych, nie będzie chciał zmuszać innych do zmiany, ani nawet mówić im, że się mylą. Stąd żaden unitarianin nie będzie nawracał innych, jednak będzie chętnie tłumaczyć i omawiać swoje poglądy.

14. Czy unitarianie angażują się w misje zagraniczne?
Nie- w ogólnie przyjętym znaczeniu tego określenia. Nie jest częścią unitariańskiej tradycji dążenie do zmiany poglądów osób wyznających inne religie. Okazjonalnie unitarianie praktykowali duszpasterstwo zagranicą, ale było to w celach edukacyjnych, kulturalnych lub społecznych jak np. Kharang Rural Centre prowadzone przez Rev. Margaret Barr w Khasi Hills w Assam i zapoczątkowane na prośbę ludu Khasi, ponieważ ich wierzenia doprowadziły ich do unitarianizmu.
Przez wiele lat Unitarianie dążyli do rozwoju dobrych stosunków miedzy różnymi religiami przez wspieranie organizacji jak Światowy Kongres Religii (World Congress of Faith) i uczestniczenie we wspólnych nabożeństwach wielu religii (All-Faiths services). Unitarianie uważają, że między religiami powinien panować dialog oparty na wzajemnym szacunku, ponieważ żadna religia nie może twierdzić, że posiadła całą prawdę. Jest wiele punktów, co do których różne religie się zgadzają i unitarian raduje ich odnajdywanie.

15. Czy istnieje duszpasterstwo unitariańskie?
Unitarianie uznają za ważne aby mieć w swoim gronie mężczyzn i kobiety szczególnie wykształconych, którzy mogą poświęcić swój czas pracując z kongregacją i dawać duchową i intelektualną inspirację innym unitarianom, jak również wykonywać pracę duszpasterską, jak jest to przyjęte w innych kościołach. Duchowni unitariańscy zdobywają wykształcenie w Manchester College, Oxford lub Unitarian College, Manchester przed zatwierdzeniem ich przez General Assembly (Zgromadzenie Ogólne). Wiele osób z laikatu również uczestniczy w prowadzeniu nabożeństw i ten udział jest dobrze widziany i znaczący w tym, że podkreśla fakt, iż duchowni unitariańscy nie są klerem oddzielonym od reszty wiernych, a raczej grupą mężczyzn i kobiet wybranych do prowadzenia swoich kongregacji w sprawach religijnych.

16. Jak można znaleźć kościoły unitariańskie? (UK)
Przez skierowanie zapytania do Unitarian Information, Essex Hall, Essex Street, London, WC2R3HY, które wydaje rocznik i książkę adresową kongregacji.

17. Czy wszyscy Unitarianie spotykają się w kościołach?
Spotkania odbywają się w różnych budynkach – czasami nazywanych kościołami, kaplicami lub domami spotkań. Czasami nazywają się unitariańskie a czasami Wolnych Chrześcijan.
Istnieją także grupy nazywane fellowships (grupy członkowskie), które spotykają się w domach lub wynajętych pomieszczeniach. Najczęściej są one tworzone przez osoby świeckie w poszukiwaniu nowych dróg religijnego zaangażowania. Jak każda kongregacja unitariańska, a także każda taka grupa może dowolnie wybrać sposób prowadzenia nabożeństw.

18. Czy niezrzeszeni unitarianie mogą liczyć na wsparcie?
National Unitarian Fellowship umożliwia członkostwo dla tych osób, które sympatyzują z liberalnymi poglądami religijnymi wyrażanymi przez unitarian, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą należeć do któregoś kościoła unitariańskiego. Należąc do tego stowarzyszenia maja możliwość poznać bliżej unitarianizm w grupach korespondencyjnych, przez miesięczne publikacje, lekturę książek. Członkowie organizacji unitariańskich lub innych religii mogą dołączyć do National Unitarian Fellowship; istnieje również grupa „juniorska” dla niezrzeszonych dzieci.

19. Jakie angielskie czasopisma wyrażają poglądy unitariańskie?
a) The Inquierer (dwutygodnik)
b) The Unitarian (miesięcznik)
c) „Faith and Freedom” („Wiara i Wolność” wydawany 3 razy w roku)

*****
Uzupełnienie:

Co jest symbolem unitarianizmu?
Współcześnie unitarianie jako symbolu, loga używają kielicha z płomieniem wydobywającym się z jego środka otoczonego dwoma obręczami. Wiele osób nie wie co to za symbol i skąd pochodzi.
Unitarianie nie używają, jakiejś „świętej” nienaruszalnej symboliki, jednak w celu identyfikacji ruchu, jego rozpoznawalności, spora część kongregacji na świecie używa symbolu kielicha, znicza. Nie jest tak jednak wszędzie i unitarianie Węgierscy i Siedmiogrodzcy czy np. Czescy mają swoje lokalne godła. Również przedwojenni i powojenni unitarianie w Polsce używali innego godła.
Czytaj więcej>>

Gdzie w Polsce działają zorganizowane grupy unitariańskie?
Towarzystwo Unitariańskie im. Braci Polskich zaprasza na otwarte spotkania KLUBU UNITARIAN, które obywają się w siedzibie Oddziału Warszawskiego Polskiego Związku Esperantystów w Warszawie, ul. Andersa 37 lok 59A (domofon 159)
Więcej o UU>>

Strażacy eskortują samochody- kaplice

Tymczasem  dnia 17.11.2014r. w jednym z miast na ultrakatolickim Podkarpaciu...

Eskorta przez OSP z parafii Książnice samochodu-kaplicy, który przywiózł Obraz Miłosierdzia Bożego, relikwie św. Faustyny oraz św. Jana Pawła II do naszej parafii, do parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Książnicach z okazji peregrynacji.

Żydowski ateizm, katolicki ateizm

Żydowski i katolicki ateizm- pod tymi pojęciami kryją się współczesne i dawne idee łączenia tożsamości religijnej i kulturowej żydów, katolików (i innych) z brakiem wiary w Boga. W praktyce oznacza to przyjęcie obrzędowości, pieśni, symboliki etc. tylko jako elementu kultury, ale odcięcie się od metafizyki przekazu religijnego.



Rozwoju żydowskiego ateizmu możemy się doszukiwać m.in. w Polsce w przedwojennej partii Bund, które było socjalistycznym, antysyjonistycznym oraz antyreligijnym ugrupowaniem. Dziś żydowski ateizm trzyma się jeszcze mocniej niż kiedykolwiek. W USA nawet 50% Żydów to ateiści. Wielu z nich jednak wciąż wspiera swoje wspólnoty religijne, urządza swoim dzieciom bar i bat micwy czy zapala światła na dziewięcioramiennym świeczniku na Chanukę. W wielu współczesnych żydowskich odłamów religijnych, rabini jako czynnik decydujący w sprawie uznania kogoś za wyznawcę judaizmu traktują zachowanie danego Żyda. Wśród tych odłamów uznaje się często możliwość praktykowania przez Żyda judaizmu jako wiary, będąc jednocześnie agnostykiem lub ateistą. Judaizm rekonstrukcjonistyczny nie wymaga wiary w bóstwo, a niektóre modlitewniki judaizmu reformowanego, takie jak "Bramy Modlitwy" zawierają rytuały nie powołujące się na Boga. Żydowscy ateiści, praktykujący judaizm humanistyczny, przyjmują żydowską kulturę i historię jako źródło swojej tożsamości, nie zaś wiarę w nadprzyrodzonego boga. Według jednego z przeprowadzonych badań, tylko 48% osób identyfikujących się jako Żydzi wierzy w Boga.




Podobnie dzieje się wśród katolików. Przywiązanie do tradycji, czy rytuałów – na przykład rytuałów przejścia takich jak chrzest, komunia, ślub czy pogrzeb – nie pozwala wielu ateistom (i agnostykom) na pełne oderwanie się od religii.
Oprócz osób samookreślających się jako katoliccy ateiści, są też tacy, którzy nazywają siebie chrześcijanami kulturowymi. Niektóre grupy i stowarzyszenia ateistów postulują by włączać do tej grupy także tzw. „wierzących niepraktykujących”. Dlaczego? Na przykład w Polsce mimo tego, że katolikami określa się 87,58% Polaków (według Narodowego Spisu Powszechnego 2011) do kościołów uczęszcza tylko ok. 25% obywateli.



Źródła:
https://www.facebook.com/liberalnykatolik/posts/147590129164355
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ateizm_i_religia

Protestantyzm wysokoliturgiczny

Grupa wysoko-liturgiczni protestanci to forum dyskusyjne otwarte dla wszystkich (bez względu na przynależność konfesyjną), którzy zainteresowani są chrześcijańską liturgiką - w szczególności w jej protestanckiej wersji.




Protestantyzm wysokoliturgiczny, to nurt pobożnościowy i liturgiczny w łonie Kościołów protestanckich (anglikanizm / episkopalianizm, luteranizm, metodyzm, prezbiterianizm i inne). Ruch wysokoliturgiczny postuluje coniedzielne sprawowanie Sakramentu Eucharystii, promuje bogatą tradycyjną liturgię i starochrześcijańskie, stroje liturgiczne (alba, stuła, także ornat czy kapa). Zwolennicy protestantyzmu wysokoliturgicznego działają w różnych parafiach, społecznościach i wspólnotach. Są to grupy wewnątrz Kościołów macierzystych.
Teologia wysokoliturgiczna zwykle akcentuje teocentryzm, chrystocentryzm, inkarnacjonizm. Podkreślana jest rola Chrystusa zwycięzcy nad Chrystusem ukrzyżowanym (Wielkanoc ważniejsza od Wielkiego Piątku). Pojawia się także bardziej zbliżone do katolickiego rozumienie kapłaństwa, a nawet ofiarniczości mszy (zawsze z podkreśleniem jednak, że jest to ofiara dziękczynna). Absolucja przez niektórych wysokoliturgicznych teologów bywa traktowana jako sakrament.
W pobożności wysokoliturgicznej poza coniedzielną Eucharystią, ważne miejsce odgrywa liturgia godzin. Nabożeństwo niedzielne (msza) w rozumieniu wysokoliturgicznym powinno być śpiewane, z akompaniamentem organów. Na ołtarzu (stole komunijnym) znajdować powinien się krucyfiks i (co najmniej) dwie świece. Często stosowane są hostie, dla podkreślenia wiary w Realną Obecność. Ruch wysokoliturgiczny postuluje wykonywanie znaku krzyża i zmawiania modlitwy eucharystycznej z epiklezą. Do wysokoliturgicznych praktyk należą także procesje, podniesienie hostii bądź pateny z hostiami i kielicha z winem w czasie liturgii eucharystycznej oraz stosowanie kadzidła.


Wysokoliturgiczni protestanci


https://www.facebook.com/groups/wysokoliturgiczni/about/

Nabożeństwo do Mokoszy jak do Maryii

Matki Ziemi, Królowej nieba i ziemi.
Mokoszy błogosławiona
Brzemieniem ziaren i jagód,
Wyszliśmy z Twojego łona,
Zapłodnił je złoty Swaróg.
Mokoszy, matko łaskawa,
Dajesz nam pokarm i życie
Od Ciebie powszednia strawa
A w Tobie nasze ukrycie.
Mokoszy matko łagodna,
Wybaczasz nam nasze winy
Potężna, wieczna i płodna
Zielonooka Bogini.
Mokoszy, matko zraniona
Hojne Ci dary złożymy,
Wyszliśmy z Twojego łona
I tam po śmierci wrócimy.


Nabożeństwo do Mokosz Matki królowej nieba i ziemi.




Modlę się do ciebie Pani pań, bogini bogiń, Stworzycielko Nieba i Ziemi. O Mokosz, królowo wszystkich ludzi. Posiadająca wszelkie boskie moce, która nosisz koronę panowania Słuchają cię kaplice, miejsca święte, sanktuaria i świątynie. Gdzież nie ma twoich podobizn? Spójrz na mnie, Pani moja; przyjmij me modlitwy
Chyba najwięcej czczona ze wszystkich Bogów do obrzędu należy palenie kadzideł, wypiekanie pieczywa, medytacje, różańce oraz wylewnie płynów na ziemię nawet w biblii Jeremiasz napisał Jeremiasza 44:16 W sprawie, o której mówiłeś do nas w imieniu Pana, nie będziemy ciebie słuchali. 17 Raczej chętnie uczynimy wszystko, co ślubowaliśmy, i będziemy spalać kadzidło królowej niebios i wylewać dla niej ofiary z płynów, jak to czyniliśmy i my, i nasi ojcowie, nasi królowie i nasi książęta w miastach Judy i na ulicach Jeruzalemu, a mieliśmy chleba do syta, byliśmy szczęśliwi i nie zaznawaliśmy złego. Jer 44:18 Lecz odkąd przestaliśmy spalać kadzidła królowej niebios i wylewać dla niej ofiary z płynów, wszystkiego nam brakuje i giniemy od miecza i głodu.


W różnych religiach różnie ją nazywają np.
Za Wielką Boginię Nieba i Ziemi uznawano:
Al-Lat (mitologia arabska)
Astarte (mitologia fenicka)
Cihuacoatl (mitologia aztecka)
Citlalincue (mitologia aztecka)
Danu (mitologia celtycka)
Demeter (mitologia grecka)
Gaja (mitologia grecka)
Hebat (mitologia hetycka)
Isztar (mitologia sumeryjska)
Izyda (mitologia egipska)
Ki (mitologia sumeryjska)
Kybele (mitologia frygijska)
Maja (mitologia italska i rzymska)
Maja (mitologia indyjska)
Maria/Maryja* (teologia katolicka i prawosławna)
Mokosz (mitologia Słowian)
Ninhursag (mitologia sumeryjska)
Pachamama (mitologia inkaska)
Saule (mitologia bałtyjska)
Sif (mitologia nordycka)
Tiamat (mitologia sumeryjska)
Tellus (mitologia rzymska)
Maryja jako męski Bóg Ojciec (mariawityzm felicjanowski)

* Maria nie jest formalnie boginią w katolicyzmie, ale de facto jest czczona tak, jakby nią realnie była...


https://www.facebook.com/liberalnykatolik/posts/147591919164176