szeroko

test1

Kościół i faszyzm

1919 — Dopiero pod naciskiem państw zachodnich Watykan uznaje polską niepodległość, po 6 miesiącach od jej deklaracji❗

1925 — W lipcu Watykan bezczelnie skierował do rządu Czechosłowacji ostry „protest” przeciwko narodowym obchodom pamięci Jana Husa, którego Kościół spalił na soborze w Konstancji 6 lipca 1415 roku.

1929 — Papież Pius XI (1922–1939) po podpisaniu przez Stolicę Apostolską układów laterańskich z faszystowskimi Włochami oświadczył, że dla dobra Kościoła „gotów jest sprzymierzyć się nawet z diabłem”.

1931 — Papież Pius XI wydaje encyklikę „Non abbiamo bisogno”, w której jest mowa o wdzięczności Kościoła dla faszyzmu za zlikwidowanie wroga – socjalizmu.

1933–1939 — Kardynał tysiąclecia, Wyszyński, jeszcze jako zwykły ksiądz i teolog był orędownikiem nazizmu i samego Hitlera, co znajdowało wyraz w redagowanych przez niego publikacjach. Oto kilka przykładów:

„Rasizm kryje w sobie pewne zdrowe myśli, które dotychczas znane były tylko w szczupłym gronie lekarzy i biologów. Dziś przyszedł czas na ich rehabilitację.”
„Hitler jest doskonałym znawcą psychologii tłumu i twórcą nowej, genialnej taktyki”.
„Trudno nie przyznać słuszności twierdzeniom Hitlera, że Żyd pozostał obcym ciałem w organizmie narodów europejskich (…). Żyd zwalcza obcą jego psychice kulturę, wyrosłą na podłożu chrześcijaństwa. Jego przeobrażenie może się dokonać tylko na drodze religijnej przez szczere, bezinteresowne przyjęcie chrześcijaństwa”.
„Dzisiejsza Trzecia Rzesza reprezentuje nie tylko określony system polityczny. Podejmuje ona tytaniczną próbę urzeczywistnienia wielkich idei, mających przynieść odrodzenie ludzkości (…) Dzięki swej antykomunistycznej postawie niemiecki narodowy socjalizm przyczynił się do tego, aby położyć tamę zagrożeniu Europy przez bolszewizm. W tym względzie ma zasługi dla całej ludzkości”.


1933 — Hitler oświadczył, że w chrześcijaństwie widzi „niezachwiany fundament moralności”; dlatego „obowiązkiem naszym jest utrzymanie i rozwijanie przyjaznych stosunków ze Stolicą Apostolską”.

1933 — Arcybiskup Fryburga Gröber przekonuje 25 kwietnia, iż „Nie ma zatem żadnych przeszkód, by flagi i emblematy Narodowosocjalistycznej Robotniczej Partii Niemiec tolerować w Kościele katolickim i zezwalać na umieszczanie ich w nawach świątyń”. Trzecia Rzesza Adolfa Hitlera podpisuje Konkordat z Watykanem.

1935 — 27 sierpnia w trakcie przygotowań faszystowskich Włoch do wojny papież oświadczył, iż wojna obronna mająca ze cel ekspansję coraz liczniejszej ludności może być sprawiedliwa i słuszna.

1936 — Austriacki biskup Alois Hudal publikuje książkę Die Grundlagen des Nationalsozialismus (Podstawy narodowego socjalizmu), z imprimatur arcybiskupa Wiednia, kardynała Theodora Innitzera. Biskup chwali w niej Hitlera oraz przekonuje, że większość nazistów broni chrześcijaństwa, a co za tym idzie, katolicy powinni współpracować z głównym nurtem nazizmu, izolując w ten sposób antychrześcijańskich radykałów.

1936 — 20 listopada ewangeliccy biskupi oświadczają: „Wraz z Radą Kościołów Rzeszy stajemy po stronie Führera, skoro naród niemiecki toczy walkę na śmierć i życie z bolszewizmem. (…) Niezmordowanie będziemy nawoływać nasze gminy do tego, by nie szczędziły swych chrześcijańskich sił w toczącej się walce, mamy bowiem pewność, iż w ten sposób można najlepiej przysłużyć się narodowi niemieckiemu”.

1937 — 3 stycznia niemieccy biskupi katoliccy, w nawiązaniu do Hiszpanii, głoszą: „Umiłowani diecezjanie! Nasz Führer, kanclerz Rzeszy Adolf Hitler, przewidział zawczasu ekspansję bolszewizmu i dołożył wszelkich starań, by odsunąć to straszne niebezpieczeństwo od narodu niemieckiego i od świata zachodniego. Niemieccy biskupi uważają za swój obowiązek wspierać przywódcę Rzeszy w tej walce obronnej wszystkimi środkami, jakimi obdarzył ich Bóg!”

1938 — 12 stycznia arcybiskup Nogara w Palazzio Venezia wygłosił przemówienie (w obecności biskupów i księży), w którym „prosił Boga o to, by wspierał przywódcę Włoch we wszystkich walkach — na pożytek chrześcijańskiej Italii”.

1939–1945 — Papież Pius XII (1939–1958) zachował „taktyczne” milczenie w sprawie zbrodni hitlerowskich w czasie II wojny światowej. Wydał m.in. specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się na Niemcach za naloty Luftwaffe oraz bombardowania pociskami V–1 i V–2. Jego obłuda przekraczała wszelkie granice, bowiem niektóre części do rakiet V–2 były produkowane we Włoszech przez należące do salezjanów wytwórnie broni „Rasetti”.

Poza tym Watykan był właścicielem m.in. zakładów materiałów wybuchowych Montecatini, a książę Giulio Pacelli, bratanek papieża Piusa XII, zarządzał zakładami Sogene di Roma, produkującymi gazy trujące i bomby napalmowe.
O ukrywaniu zbrodniarzy hitlerowskich po zakończeniu wojny, zaopatrywaniu ich w fałszywe dokumenty, a następnie przerzucaniu kościelnymi kanałami do krajów Ameryki Południowej, Watykan także nie pamięta. W czasie II Wojny Światowej papież Pius XII przyjmował na codziennych audiencjach niemieckich zbrodniarzy wojennych, udzielając im błogosławieństwa. 1939 — Papież Pius XII w liście do hierarchii kościelnej USA dopatruje się przyczyny „dzisiejszych nieszczęść” nie w faszyzmie, lecz m.in. w krótkich spódnicach pań.

1939 — Pomimo ciągłych próśb m.in. ze strony aliantów, a szczególnie rządu francuskiego i polskiego emigracyjnego, a także ówczesnego prymasa Hlonda, papież Pius XII milczy i nie potępia niemieckiej i sowieckiej agresji. Jedyną reakcją była informacja, że „papież przesyła swoim wiernym błogosławieństwo”.

1939 — Niektórzy polscy biskupi otwarcie współdziałają z niemieckim agresorem. Biskup Katowic Stanisław Adamski 13 września pisze list pasterski nawołujący do współpracy z niemieckimi władzami i zaufania im. Do posłuszeństwa wzywa biskup kielecki Czesław Kaczmarek. Biskup częstochowski Teodor Kubina wydaje mordującym Einsatzgruppen listę ze wszystkimi katolickimi organizacjami i ich aktywistami w jego diecezji. Carl Splett, biskup Wolnego Miasta Gdańska, a od grudnia 1939 administrator apostolski diecezji chełmińskiej, po zajęciu Gdańska przez Niemców celebruje mszą powrót miasta do macierzy❗

1939 — 30 września niemieccy i austriaccy biskupi nakazują rozdzwonić wszystkie dzwony kościelne, aby świętować zwycięstwo nad Polską.

1939 — 20 października Pius XII wyraża poparcie dla hitlerowskiej napaści na Polskę. Papież uznał ją za „walkę interesów o sprawiedliwy podział bogactw, którymi Bóg obdarzył ludzkość”. Tak całkowicie zaakceptował i poparł zajęcie Polski przez reżim Adolfa Hitlera. Na ziemiach polskich ustanawia biskupów niemieckich, łamiąc konkordat❗

1941 — Tuż po agresji III Rzeszy na ZSRR z watykańskich drukarni wysłano do sztabu wojsk niemieckich duże transporty ukraińskich i rosyjskich modlitewników. Watykan podbite obszary ZSRR podporządkował nuncjaturze berlińskiej nadzorującej gestapo oraz SS, oficjalnie akceptując zagarnięcie tych ziem przez katolicki reżim konkordatowy Adolfa Hitlera.

1941 — Watykan akceptuje antysemickie poczynania rządu Vichy we Francji i wyraża zgodę na uchwalenie tzw. Statutu Żydów. Wyrażono nadzieję, że nie ograniczy on prerogatyw Kościoła katolickiego.

1942 — Serrano Suner, wielki przyjaciel Mussoliniego i Hitlera, zostaje odznaczony przez papieża Krzyżem Wielkim Orderu Piusa IX.

1943 — Watykan udziela błogosławieństwa ukraińskim formacjom SS Galizien, pacyfikującym w czasie wojny wschodnie rubieże Polski❗

1944 — Za czary skazano w Wielkiej Brytanii inne medium – Jane Rebeccę Yorke. Przekazywała ona informacje o osobach walczących na froncie z pomocą mediumizmu, wywoływania duchów, przy czym oskarżano ją o wywoływanie paniki w społeczeństwie. Z uwagi na podeszły wiek (72 lata) i liczne protesty społeczne skazano ją jedynie na niską grzywnę – 5 funtów – i poddano trzyletniemu okresowi próby. Jane Rebecca Yorke była ostatnią osobą w Europie, co do której zapadł wyrok skazujący za czary. Wielka Brytania z jej anglikanizmem i katolicyzmem nie jest nazbyt postępowa.

1945 — Pius XII w orędziu wigilijnym staje w obronie głównych oskarżonych o zbrodnie przeciwko ludzkości❗

1945 — Wysoki urzędnik Watykanu, chorwacki franciszkanin Krunoslav Draganović, oraz austriacki biskup Alois Hudal, zwolennik narodowego socjalizmu, we współpracy z oficerem SS Reinhardem Koppsem pomagają niemieckim zbrodniarzom nazistowskim w ramach operacji „Szczurzy korytarz”, chroniąc ich w ten sposób przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym. „Szczurzy korytarz” lub „linia szczurów” była opartą na klasztorach trasą przerzutową, przez którą setki zbrodniarzy hitlerowskich uciekły do Ameryki Południowej. Z pomocy Kościoła skorzystali m.in. Josef Mengele – pseudolekarz z Auschwitz, Adolf Eichmann – koordynator zagłady Żydów, Erich Priebke – szef Gestapo w Brescii, odpowiedzialny za wykonanie egzekucji 335 Włochów w 1944, czy Ante Pavelić – szef faszystowsko–katolickiego reżimu w Chorwacji.

1945 — Kuria rzymska interweniuje w sprawie ułaskawienia 200 zbrodniarzy hitlerowskich, w tym m.in. katów polskiego narodu, Franka i Greisera. To niewielki epizod w szeroko zakrojonej akcji ratowania hitlerowców przed odpowiedzialnością karną‼

#poznajokupanta #zerodlakk
-
Fragment składu 1919-1945 - Internauci


Źródło:
https://bit.ly/34f0B7i