Święta hellenistyczne
Poniższe opisy są zamierzone jako wskazówki przede wszystkim do świętowania w ramach rodziny bądź indywidualnie. Rytuały dla szerszych wspólnot stanowią luźną propozycję, która zostanie przedyskutowana przed obchodami.
Theogamia
Świętujemy Hieros Gamos (święte małżeństwo) Zeusa i Hery. W tym dniu świętują przede wszystkim małżonkowie, którzy mają wówczas drugie (po rocznicy ślubu) swe święto. W zamierzeniu jest to święto o charakterze rodzinnym. Proponowany rytuał można naturalnie rozwijać wplatając w niego rodzinne tradycje.
Małżonkowie dokonują puryfikacji polewając sobie wzajemnej ręce słoną wodą. Małżonka, zapala dużą świecę lub lampkę oliwną symbolizującą domową Hestię czemu towarzyszy hymn dla tej Bogini, po czym odmawia hymn na cześć Dzeusa i wylewa dla niego libację. Następnie małżonek hymn na cześć Hery i wylewa dla niej libację. Małżonkowie wypijają pozostałe wino i zasiadają do wspólnego uroczystego posiłku. W wypadku, gdy święto jest obchodzone w szerszym gronie thiasios można skorzystać z rytuału Hellenionu.
Heraia/ Daidala
Święto na cześć Hery. Corocznie obchodzone jako Heraia, a co cztery lata (w razie potrzeby poza tym cyklem) jako Daidala.
Tradycyjnie Heraia obchodzono jako igrzyska na cześć Hery, w których panny mierzyły się w biegach. Daidala zaś było świętem pogodzenia się Dzeusa z małżonką.
Heraia to święto małżonek, w formie igrzysk, gdzie – po odśpiewaniu hymnu Herze i wylaniu dla niej libacji - każda z pań prezentuje wybrane przez siebie dzieło: czy to obraz, najlepszą fotografię czy też popisowe danie. Można wprowadzić też elementy rywalizacji w uzgodnionej dyscyplinie. Młodsze, niezamężne dziewczyny mogą tradycyjnie współzawodniczyć na planie sportowym. Mężowie pełnią rolę widzów obsypujących współzawodniczki kwiatami, których winni mieć sporo uprzednio przygotowanych. W wersji bardziej kameralnej mężczyzna stara się na wszelkie sposoby uprzyjemnić dzień swojej partnerce, wykonując własnoręcznie wszystkie prace domowe, które zwykle przynależą żonie, dzięki czemu może docenić jej trud.
W przypadku, gdy przypada Daidala dochodzi do tego element przeprosin, za wszystko, czym w ostatnim okresie mąż wobec żony zawinił. W przypadku bardziej konfliktowych związków warto Daidala powtarzać corocznie. Ma to być oczyszczenie atmosfery, więc kobiecie wolno wypomnieć absolutnie wszystko, mężczyzna ma słuchać w milczeniu, nie usprawiedliwiać się ani nie bronić.
Poseidonia
Święto ku czci Posejdona. Oprócz obrzędowej libacji poprzedzonej hymnami praktykujemy obfite polewanie się wodą, puszczanie modeli statków w rzece, najgorliwsi mogą spróbować kąpieli. Przy dobrej pogodzie można urządzić regaty.
Panathenaia
Święto ku czci Ateny.
Tradycyjnie: było to święto ogólnonarodowe w trakcie którego urządzano igrzyska sportowe oraz konkursy poetyckie, muzyczne i recytatorskie.
Tradycję igrzysk warto kontynuować w przypadku świętowanie w większym gronie.
W przypadku świętowania prywatnego bądź rodzinnego, oprócz zwyczajowego rytuału ofiarnego składamy Bogini jakieś dzieło znajdujące się w zakresie jej kompetencji: czy to rozprawkę filozoficzną, czy wytwór rękodzielniczy.
Afrodisia
Tradycyjnie było to święto, w trakcie którego nie składano żadnych krwawych ofiar, składano jej w ofierze kwiaty, czysty ogień i kadzidła.
Jest to święto miłości i erotyzmu. Okazja do romantycznych spotkań z ukochanymi. Domy przyozdabiamy kwiatami i napełniamy zapachami olejków aromatycznych. W dniu tym młodzież, która osiągnęła stosowny wiek, jest wtajemniczana w arkana Afrodyty przez rodziców lub wychowawców.
Apollonia
Ze względu na skąpość danych łączymy obrzędy również z innych świąt poświęconych Febowi: Puanopsia i Gymnopaedia. W czasie Puanopsia tradycyjnie wieszano gałązki oliwne lub laurowe splecione z fasolą u bram świątyni Apollina. Dzieci niosły Eiresione (Ειρεσιώνη): gałązki laurowe chodząc od domu do domu i śpiewając. W zamian za upominki dawały mieszkańcom Eiresione, które ci, dla pozyskania dobrego losu przymocowywali przy swoich drzwiach. W trakcie gymnopaedii, świętowanej w Sparcie, młodzieńcy wykonywali tańce wojenne oparte na starożytnej sztuce walki pankrateion.
Przejmujemy zwyczaj ozdabiania drzwi przyniesionymi przez dzieci gałązkami – z braku w naszym klimacie drzew laurowych zastępujemy je innymi roślinami związanymi z Bogiem: cyprysami. Dzieci mogą urządzić również zabawę w poszukiwanie łabędzich piór, którymi również można ozdobić drzwi na szczęście. W zamian otrzymać mogą łakocie i liście laurowe (dostępne u nas jako przyprawa).
Dzień obrzędu przejścia w wiek dorosły dla młodzieży męskiej. Chłopcy przygotowują na tę okazję pokaz sprawności fizycznej i/lub artystycznej.
Świętowanie dorosłych skupia się wokół sztuki, poezji i muzyki (koncert muzyki klasycznej, recytacje poezji itp.).
Hermaea
Święto dzieci, w którym to one składają ofiary Bogu, a oprócz tego bawią się najrozmaitszymi grami i zawodami, niekontrolowani restrykcyjnie przez dorosłych. Ze względu na nasze uwarunkowania kulturowe – można je uznać też za święto wakacji i uczcić wędrowny aspekt Hermesa pierwszą wakacyjną wyprawą.
Diasia
Święto Zeusa (łączące rysy kilku świąt attyckich).
Święto organizowane poza miastem, najlepiej na najwyższym okolicznym wzniesieniu. Pojawiają się tam dwa kluczowe elementy: oczyszczenia (ze święta Pompaia) poprzez okrycie się czarną owczą skórą, która symbolicznie przejmuje wszelką miasmę zaciągniętą w ostatnim roku, oraz ofierze dla Zeusa, której żertwą są ciastka w formie zwierząt (z Diasia).
W wymiarze rodzinnym świętujemy „dzień ojca”.
Thesmophoria
Święto Demeter (łączące elementy różnych świąt attyckich). Przygotowanie do święta winno mieć coś z nastroju rozpaczającej Demeter (może wiązać się z postem, wstrzemięźliwością, powagą). Na początek wzajemnie żartują z siebie (element ze święta Stenia), co ma przypomnieć rozśmieszenie. Demeter przez starą piastunkę i z jednej strony nastroić uczestniczki pogodnie, a z drugiej wytworzyć nastrój egalitarny. Kobiety samotni udają się na łono przyrody żywiąc się wyłącznie owocami i innymi darami Bogini, zacieśniają więź między sobą (szczególnie między matkami i córkami). Święto kończy zabawa z winem okraszana sprośnymi żartami i przekąskami – ciasteczkami w formie fallusa (element z Haloa).
W wymiarze rodzinnym świętujemy „dzień matki”.
Khalkeia
Święto Hefajstosa. W wymiarze wspólnotowym: jako święto ognia z pochodniami i paleniem możliwie okazałego ogniska. Wokół ogniska uczestniczy wznoszą podzękowania Bogu za to, iż zainspirował ludzkość w dokonywaniu różnych wynalazków ułatwiających im życie (każdy wymienia te, które są szczególnie istotne w jego życiu).
W wymiarze rodzinnym dobra okazja dla przypomnienia sobie sztuki majsterkowania.
Niketeria
Mężczyźni zbierają się w nocy na odludnym miejscu (najlepiej u podnóża wzgórza, albo na równinie). Każdy ma jakąś białą broń (miecze, szable etc.) - ewentualnie również pochodnie. Na umówiony sygnał zaczynają bieg z bojowymi okrzykami na ustach (właściwie powinno być: wrzaskiem) wymachując bronią i budząc w sobie moc aresową. Dobiegnąwszy do określonego miejsca wznoszą okrzyki na cześć Aresa, zapalają przygotowane uprzednio ognisko i wylewają libacje z piwa. Na udeptanym miejscu obok przeprowadza się walki zapaśnicze, z których zwolnieni są tylko emeryci i inwalidzi. Potem wszyscy siadają w kręgu i pieką mięso (bez przypraw) śpiewając tradycyjne piosenki żołnierskie.
Mounukhia
Na to święto przygotowuje się jako żertwę ciasteczka ze świeczką w centrum, które przenosi się w procesji i ofiarowuje Artemidzie. Jest to dzień obrzędu przejścia w dorosłość dla dziewcząt w okresie dojrzewania, które przygotowują na tę okazję występ taneczny.
Źródło:
http://olympeion.pl/content/%C5%9Bwi%C4%99ta
Theogamia
Świętujemy Hieros Gamos (święte małżeństwo) Zeusa i Hery. W tym dniu świętują przede wszystkim małżonkowie, którzy mają wówczas drugie (po rocznicy ślubu) swe święto. W zamierzeniu jest to święto o charakterze rodzinnym. Proponowany rytuał można naturalnie rozwijać wplatając w niego rodzinne tradycje.
Małżonkowie dokonują puryfikacji polewając sobie wzajemnej ręce słoną wodą. Małżonka, zapala dużą świecę lub lampkę oliwną symbolizującą domową Hestię czemu towarzyszy hymn dla tej Bogini, po czym odmawia hymn na cześć Dzeusa i wylewa dla niego libację. Następnie małżonek hymn na cześć Hery i wylewa dla niej libację. Małżonkowie wypijają pozostałe wino i zasiadają do wspólnego uroczystego posiłku. W wypadku, gdy święto jest obchodzone w szerszym gronie thiasios można skorzystać z rytuału Hellenionu.
Heraia/ Daidala
Święto na cześć Hery. Corocznie obchodzone jako Heraia, a co cztery lata (w razie potrzeby poza tym cyklem) jako Daidala.
Tradycyjnie Heraia obchodzono jako igrzyska na cześć Hery, w których panny mierzyły się w biegach. Daidala zaś było świętem pogodzenia się Dzeusa z małżonką.
Heraia to święto małżonek, w formie igrzysk, gdzie – po odśpiewaniu hymnu Herze i wylaniu dla niej libacji - każda z pań prezentuje wybrane przez siebie dzieło: czy to obraz, najlepszą fotografię czy też popisowe danie. Można wprowadzić też elementy rywalizacji w uzgodnionej dyscyplinie. Młodsze, niezamężne dziewczyny mogą tradycyjnie współzawodniczyć na planie sportowym. Mężowie pełnią rolę widzów obsypujących współzawodniczki kwiatami, których winni mieć sporo uprzednio przygotowanych. W wersji bardziej kameralnej mężczyzna stara się na wszelkie sposoby uprzyjemnić dzień swojej partnerce, wykonując własnoręcznie wszystkie prace domowe, które zwykle przynależą żonie, dzięki czemu może docenić jej trud.
W przypadku, gdy przypada Daidala dochodzi do tego element przeprosin, za wszystko, czym w ostatnim okresie mąż wobec żony zawinił. W przypadku bardziej konfliktowych związków warto Daidala powtarzać corocznie. Ma to być oczyszczenie atmosfery, więc kobiecie wolno wypomnieć absolutnie wszystko, mężczyzna ma słuchać w milczeniu, nie usprawiedliwiać się ani nie bronić.
Poseidonia
Święto ku czci Posejdona. Oprócz obrzędowej libacji poprzedzonej hymnami praktykujemy obfite polewanie się wodą, puszczanie modeli statków w rzece, najgorliwsi mogą spróbować kąpieli. Przy dobrej pogodzie można urządzić regaty.
Panathenaia
Święto ku czci Ateny.
Tradycyjnie: było to święto ogólnonarodowe w trakcie którego urządzano igrzyska sportowe oraz konkursy poetyckie, muzyczne i recytatorskie.
Tradycję igrzysk warto kontynuować w przypadku świętowanie w większym gronie.
W przypadku świętowania prywatnego bądź rodzinnego, oprócz zwyczajowego rytuału ofiarnego składamy Bogini jakieś dzieło znajdujące się w zakresie jej kompetencji: czy to rozprawkę filozoficzną, czy wytwór rękodzielniczy.
Afrodisia
Tradycyjnie było to święto, w trakcie którego nie składano żadnych krwawych ofiar, składano jej w ofierze kwiaty, czysty ogień i kadzidła.
Jest to święto miłości i erotyzmu. Okazja do romantycznych spotkań z ukochanymi. Domy przyozdabiamy kwiatami i napełniamy zapachami olejków aromatycznych. W dniu tym młodzież, która osiągnęła stosowny wiek, jest wtajemniczana w arkana Afrodyty przez rodziców lub wychowawców.
Apollonia
Ze względu na skąpość danych łączymy obrzędy również z innych świąt poświęconych Febowi: Puanopsia i Gymnopaedia. W czasie Puanopsia tradycyjnie wieszano gałązki oliwne lub laurowe splecione z fasolą u bram świątyni Apollina. Dzieci niosły Eiresione (Ειρεσιώνη): gałązki laurowe chodząc od domu do domu i śpiewając. W zamian za upominki dawały mieszkańcom Eiresione, które ci, dla pozyskania dobrego losu przymocowywali przy swoich drzwiach. W trakcie gymnopaedii, świętowanej w Sparcie, młodzieńcy wykonywali tańce wojenne oparte na starożytnej sztuce walki pankrateion.
Przejmujemy zwyczaj ozdabiania drzwi przyniesionymi przez dzieci gałązkami – z braku w naszym klimacie drzew laurowych zastępujemy je innymi roślinami związanymi z Bogiem: cyprysami. Dzieci mogą urządzić również zabawę w poszukiwanie łabędzich piór, którymi również można ozdobić drzwi na szczęście. W zamian otrzymać mogą łakocie i liście laurowe (dostępne u nas jako przyprawa).
Dzień obrzędu przejścia w wiek dorosły dla młodzieży męskiej. Chłopcy przygotowują na tę okazję pokaz sprawności fizycznej i/lub artystycznej.
Świętowanie dorosłych skupia się wokół sztuki, poezji i muzyki (koncert muzyki klasycznej, recytacje poezji itp.).
Hermaea
Święto dzieci, w którym to one składają ofiary Bogu, a oprócz tego bawią się najrozmaitszymi grami i zawodami, niekontrolowani restrykcyjnie przez dorosłych. Ze względu na nasze uwarunkowania kulturowe – można je uznać też za święto wakacji i uczcić wędrowny aspekt Hermesa pierwszą wakacyjną wyprawą.
Diasia
Święto Zeusa (łączące rysy kilku świąt attyckich).
Święto organizowane poza miastem, najlepiej na najwyższym okolicznym wzniesieniu. Pojawiają się tam dwa kluczowe elementy: oczyszczenia (ze święta Pompaia) poprzez okrycie się czarną owczą skórą, która symbolicznie przejmuje wszelką miasmę zaciągniętą w ostatnim roku, oraz ofierze dla Zeusa, której żertwą są ciastka w formie zwierząt (z Diasia).
W wymiarze rodzinnym świętujemy „dzień ojca”.
Thesmophoria
Święto Demeter (łączące elementy różnych świąt attyckich). Przygotowanie do święta winno mieć coś z nastroju rozpaczającej Demeter (może wiązać się z postem, wstrzemięźliwością, powagą). Na początek wzajemnie żartują z siebie (element ze święta Stenia), co ma przypomnieć rozśmieszenie. Demeter przez starą piastunkę i z jednej strony nastroić uczestniczki pogodnie, a z drugiej wytworzyć nastrój egalitarny. Kobiety samotni udają się na łono przyrody żywiąc się wyłącznie owocami i innymi darami Bogini, zacieśniają więź między sobą (szczególnie między matkami i córkami). Święto kończy zabawa z winem okraszana sprośnymi żartami i przekąskami – ciasteczkami w formie fallusa (element z Haloa).
W wymiarze rodzinnym świętujemy „dzień matki”.
Khalkeia
Święto Hefajstosa. W wymiarze wspólnotowym: jako święto ognia z pochodniami i paleniem możliwie okazałego ogniska. Wokół ogniska uczestniczy wznoszą podzękowania Bogu za to, iż zainspirował ludzkość w dokonywaniu różnych wynalazków ułatwiających im życie (każdy wymienia te, które są szczególnie istotne w jego życiu).
W wymiarze rodzinnym dobra okazja dla przypomnienia sobie sztuki majsterkowania.
Niketeria
Mężczyźni zbierają się w nocy na odludnym miejscu (najlepiej u podnóża wzgórza, albo na równinie). Każdy ma jakąś białą broń (miecze, szable etc.) - ewentualnie również pochodnie. Na umówiony sygnał zaczynają bieg z bojowymi okrzykami na ustach (właściwie powinno być: wrzaskiem) wymachując bronią i budząc w sobie moc aresową. Dobiegnąwszy do określonego miejsca wznoszą okrzyki na cześć Aresa, zapalają przygotowane uprzednio ognisko i wylewają libacje z piwa. Na udeptanym miejscu obok przeprowadza się walki zapaśnicze, z których zwolnieni są tylko emeryci i inwalidzi. Potem wszyscy siadają w kręgu i pieką mięso (bez przypraw) śpiewając tradycyjne piosenki żołnierskie.
Mounukhia
Na to święto przygotowuje się jako żertwę ciasteczka ze świeczką w centrum, które przenosi się w procesji i ofiarowuje Artemidzie. Jest to dzień obrzędu przejścia w dorosłość dla dziewcząt w okresie dojrzewania, które przygotowują na tę okazję występ taneczny.
Źródło:
http://olympeion.pl/content/%C5%9Bwi%C4%99ta
Komentarze
Prześlij komentarz