szeroko

test1

Ślub masoński




Masońskie „potwierdzenie związku”, czyli co Wielki Architekt złączył…
W Polsce rytuał ten jest praktykowany choćby w Le Droit Humain .

Tybetański różaniec

Na podstawie objaśnień udzielonych m.in. przez Tengę Rinpocze, Thranku Rinpocze.

Głównym elementem w naszej praktyce jest medytacja, włączając w to wizualizację, która jest w swej naturze mentalna. Lecz używamy również zdolności, ciała i mowy dla uczynienia tego procesu mentalnego czystszym i mocniejszym. Używamy na przykład mowy powtarzając mantry, dharani, recytując inwokacje itp. Używamy też ciała dla tego samego celu poprzez postawy fizyczne, gesty zwane mudrami, czy wykorzystanie różnych przedmiotów rytualnych np. mali.  Główną sprawą jest oczywiście to, co robimy umysłem. Jest więc do zaakceptowania, zwłaszcza w pewnych warunkach, wykonywanie tantrycznej praktyki jako w pełni mentalnej, bez dodatkowego użycia np. mali.


Do czego służy mala?

Indianin walczący za Polskę

Stanisław Supłatowicz SAT-OKH (Długie Pióro)

Sat-Okh - Długie Pióro, pol. Stanisław Supłatowicz, ur. ok. 15 kwietnia 1920 w Kanadzie, zm. 3 lipca 2003 w Gdańsku.
Indianin urodzony i wychowany w pierwotnych puszczach Kanady, były żołnierz Armii Krajowej, pisarz, gawędziarz, artysta i znany popularyzator kultury Indian Ameryki Północnej.

Urodził się, jak sam twierdził, w "ukrytej wiosce" Indian w dorzeczu rzeki Mackenzie w Kanadzie. Był synem Polki, nauczycielki i uciekinierki z Syberii, Stanisławy Supłatowicz, oraz Leoo-Karko-Ono-Ma (Wysokiego Orła) - Indianina, wojennego wodza plemienia Shawnee (Szawanezów, Szaunisów).

Matka Sat-Okha - w wyniku carskich represji, została zesłana przez Rosjan na Sybir w 1905 roku.

W 1917 roku Stanisława Supłatowicz, wraz z grupą innych polskich zesłańców zbiegła z Syberii i przy pomocy Czukczów, w niesamowicie dramatycznych okolicznościach dotarła przez Cieśninę Beringa na Alaskę - z której przedostała się do Kanady. 

Faust Socyn



FAUST SOCYN, właśc. Fausto Sozzini, ur. 5 XII 1539, Siena, zm. 3 III 1604, Lusławice k. Tarnowa, bratanek Leliusza, włoski myśliciel religijny, przywódca antytrynitarzy polskich i twórca kierunku w ideologii Braci Polskich, zw. później socynianizmem. Początkowo sekretarz Paola Giordana Orsiniego na dworze księcia florenckiego, od 1574 w Bazylei, gdzie opracował doktrynę socynianizmu; od 1579 na stałe w Polsce, najpierw w Krakowie, potem w Lusławicach; w poglądach teologicznych głosiciel antytrynitaryzmu, stał się ideowym przywódcą Braci Polskich (z jego inicjatywy wyd. 1605 „Katechizm rakowski”); autor licznych traktatów i pism teologicznych i filozoficznych, zebranych w „Praelectiones theologicae” (1609, tzw. „Odczyty krakowskie”); znamiennym rysem jego doktryny była jej humanistaczna, antropocentryczna i racjonalistyczna orientacja, przesuwająca akcent w religii chrześcijańskiej z wiary w oficjalnie głoszone dogmaty (z których wiele odrzucał) na postępowanie człowieka i jego etykę, wywiedzioną z racjonalistycznej interpretacji Biblii, wykluczającej pośrednictwo tradycji kościelnej (Ojców Kościoła, soborów, synodów, orzeczeń papieskich); pod koniec życia przeciwnicy oskarżyli go o szerzenie wywrotowych poglądów, toteż musiał szukać schronienia u wielmoży pod Krakowem, gdzie spędził resztę życia.