Chrzest za zmarłych
Mormoni uznają chrzest wyłącznie osób, które ukończyły ósmy rok życia, dopuszczając również możliwość chrztu pośmiertnego. W takim przypadku któryś z krewnych lub innych członków Kościoła przyjmuje chrzest „w imieniu” zmarłego. Chrzest taki ma dla osoby zmarłej jednak wyłącznie znaczenie potencjalne i nie jest automatycznym zaliczeniem ani do mormonów, ani do zbawionych.
Kościół głosi możliwość zbawienia wszystkich ochrzczonych, niezależnie od tego, czy należeli kiedykolwiek do ich wspólnoty. Aby pomóc w zbawieniu, gromadzone są kopie wszelkich zapisów i rejestrów o urodzeniach i śmierci mieszkańców całej Ziemi. Gromadzone dane są wykorzystywane przez członków Kościoła przy dokonywaniu obrzędów za zmarłych, które muszą być dokonane za konkretne osoby. Zgromadzone dane archiwalne są udostępniane jednak nie tylko członkom wspólnoty, lecz wszystkim osobom zainteresowanym badaniami genealogicznymi.
Aby ten zamysł zrealizować, emisariusze mormonów podróżują po całym świecie i na podstawie umów z archiwami państwowymi i archiwami innych kościołów kopiują rejestry urodzeń i zgonów oraz inne dokumenty przydatne przy badaniach genealogicznych (spisy ludności, rejestry podatkowe itp.).
W praktyce mormońskiej żywa osoba, działająca jako pełnomocnik, zostaje ochrzczona przez zanurzenie w imieniu zmarłej osoby tej samej płci. Chrzest za zmarłych jest obrzędem Kościoła, wykonywanym tylko w świątyniach i opiera się na przekonaniu, że chrzest jest wymagany do wejścia do Królestwa Bożego.
"Badamy historię naszej rodziny, by poznać nazwiska i inne informacje genealogiczne i by umożliwić te obrzędy świątynne naszym bliskim zmarłym. Nasi przodkowie dowiadują się o ewangelii w świecie duchów i mogą przyjąć lub odrzucić obrzędy za nich dokonane. Matka Teresa powiedziała kiedyś: „Samotność i poczucie bycia niechcianym są najstraszniejszą formą ubóstwa”. Świadomość, że ta nędza samotności — odrzucenie przez najbliższych i oddzielenie od nich — może się rozciągać poza to ziemskie życie, jest naprawdę smutna. Praca wykonywana w świątyni może temu zaradzić."
- Mormon.org, "Historia rodziny", Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w dniach ostatnich
Kościół głosi możliwość zbawienia wszystkich ochrzczonych, niezależnie od tego, czy należeli kiedykolwiek do ich wspólnoty. Aby pomóc w zbawieniu, gromadzone są kopie wszelkich zapisów i rejestrów o urodzeniach i śmierci mieszkańców całej Ziemi. Gromadzone dane są wykorzystywane przez członków Kościoła przy dokonywaniu obrzędów za zmarłych, które muszą być dokonane za konkretne osoby. Zgromadzone dane archiwalne są udostępniane jednak nie tylko członkom wspólnoty, lecz wszystkim osobom zainteresowanym badaniami genealogicznymi.
Aby ten zamysł zrealizować, emisariusze mormonów podróżują po całym świecie i na podstawie umów z archiwami państwowymi i archiwami innych kościołów kopiują rejestry urodzeń i zgonów oraz inne dokumenty przydatne przy badaniach genealogicznych (spisy ludności, rejestry podatkowe itp.).
W praktyce mormońskiej żywa osoba, działająca jako pełnomocnik, zostaje ochrzczona przez zanurzenie w imieniu zmarłej osoby tej samej płci. Chrzest za zmarłych jest obrzędem Kościoła, wykonywanym tylko w świątyniach i opiera się na przekonaniu, że chrzest jest wymagany do wejścia do Królestwa Bożego.
"Badamy historię naszej rodziny, by poznać nazwiska i inne informacje genealogiczne i by umożliwić te obrzędy świątynne naszym bliskim zmarłym. Nasi przodkowie dowiadują się o ewangelii w świecie duchów i mogą przyjąć lub odrzucić obrzędy za nich dokonane. Matka Teresa powiedziała kiedyś: „Samotność i poczucie bycia niechcianym są najstraszniejszą formą ubóstwa”. Świadomość, że ta nędza samotności — odrzucenie przez najbliższych i oddzielenie od nich — może się rozciągać poza to ziemskie życie, jest naprawdę smutna. Praca wykonywana w świątyni może temu zaradzić."
- Mormon.org, "Historia rodziny", Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w dniach ostatnich
Komentarze
Prześlij komentarz