Naszym powołaniem jest głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa i sprawowanie Sakramentów jako Orędzia Zbawienia i znaków działania Łaski Bożej pośród Ludu Bożego.
Nasi kapłani pod przewodnictwem Biskupa służą wiernym bezinteresownie mając na uwadze jedynie dobro Kościoła i zbawienie wszystkich, których Bóg powołuje do zbawienia.
Bóg woła i dziś niektórych wiernych aby stawszy się kapłanami służyli Bogu i wspólnocie. Są wśród nas – kapłanów – ludzie różnych zawodów, którzy służąc utrzymują się sami wykonując – jak Apostołowie – zawodowo, to czego się nauczyli. Żyjąc pośród ludzi składają świadectwo życia chrześcijańskiego i nie są ciężarem dla wiernych. Mając ludzkie doświadczenia lepiej rozumieją tych, którzy borykają się z trudnościami życia codziennego.
Wspólnoty lokalne to miejsce modlitwy i posługi kapłańskiej i naturalne środowisko, z którego Bóg powołuje do stanu kapłańskiego.
Wspólnota lokalna jest pierwszym świadkiem wiary dla powołanego i ma wpływ na jego formację duchową oraz wypowiada się co do jego predyspozycji. Wspólnoty lokalne kierowane przez kapłanów w jedności z Biskupem Kościoła są otwarte na każdego kto szuka Boga i pragnie dążyć do doskonałości na wzór Jezusa Chrystusa. Nasze drzwi są otwarte dla wszystkich bo też i Jezus przed nikim nie zamknął drzwi zbawienia ale za „każdego z nas wydał się w ofierze, a była to ofiara złożona na krzyżu dla naszego zbawienia”.
Dlaczego nazywamy siebie Niezależnym Kościołem Katolickim:
Tradycja Niezależnego Katolicyzmu, niestety niezbyt współcześnie znana, sięga do najwcześniejszego Kościoła Chrześcijańskiego. Kościół, po śmierci apostołów, składał się z autokefalicznych biskupów, będących niezależnymi biskupami, każdy z własnym Kościołem i jurysdykcją. Potem, bliżej drugiego wieku, kościół diecezjalny powstał w taki sposób, że biskup posiadał w swoim zarządzie kilka kościołów zależnych, każdy będący pod zarządem prezbitera (kapłana). Ale nadal w tym czasie biskupi pozostawali niezależni względem siebie zarówno jeżeli chodzi o doktrynę, jak i liturgię. Jedyne co łączyło owe niezależne kościoły była ich obecność w Synodach, które były zarówno regionalnymi, jak i międzynarodowymi spotkaniami biskupów, zwoływanymi w celu dyskusji spraw wiary i moralności. Najważniejsze z nich zostały potem nazwane Wielkimi lub Ekumenicznymi Soborami.
Z czasem, sobory te dały początek bardziej zjednoczonej strukturze kościoła z liderami w osobach Patriarchów, z których najbardziej wpływowi byli z Rzymu na Zachodzie i Konstantynopola na Wschodzie. Jednak nie wszyscy ważnie wyświęceni biskupi akceptowali zwierzchność Biskupa Rzymu lub Patriarchy Konstantynopola, lub zgadzali się ze wszystkimi doktrynami przyjętymi przez poszczególne sobory. W konsekwencji zawsze istnieli biskupi i kapłani niezależnych rytów, którzy chociaż podtrzymując sukcesję apostolską i świętą służbę kapłańską, nie należeli do Rzymskiego Katolicyzmu czy Wschodnich Kościołów Prawosławnych.
Większość współczesnych niezależnych biskupów katolickich na zachodzie wywodzi swoją sukcesję apostolską z kościołów starokatolickich w Europie. Część z tych kościołów wywodzi swoją sukcesję z "Oud Katholieke" lub Kościoła Utrehtu w Niderlandach, który odłączył się od Rzymu w A.D. 1724. Kościoły Starokatolickie wzięły swój początek z czasów Pierwszego Soboru Watykańskiego w A.D. 1870. Główną kwestią, która miała wpływ na ich powstanie był sprzeciw wobec doktryny o nieomylności papieża wydanej przez wspomniany Sobór. Doktryna ta dawała biskupowi Rzymu prawo do wypowiadania się jako najwyższy nauczyciel i prawodawca Kościoła Rzymsko katolickiego w sprawach wiary i moralności wolne od błędów na mocy Ducha Świętego. Po ogłoszeniu tego dogmatu, znaczna liczba rzymskich teologów, kapłanów i świeckich utworzyła niezależne kościoły katolickie w Niemczech, Szwajcarii, Austrii i Francji, natomiast w 1897 roku Polski Narodowy Kościół Katolicki powstał w USA i Kanadzie. Wspólnie te Kościoły Katolickie poza jurysdykcją Rzymu stały się znane jako Kościoły Starokatolickie.
Razem z większością Niezależnych Kościołów Katolickich, United Ecumenical Catholic Church ma ważną i niepodważalną Sukcesję Apostolską pochodzącą z Kościoła Rzymsko katolickiego, a zatem pozwalającą na ważne sprawowanie wszystkich siedmiu sakramentów świętych. United Ecumenical Catholic Church, formalnie powołany w 2001 roku, zgodnie z większością Niezależnych Kościołów Katolickich i Starokatolickich uznaje siedem Wielkich lub inaczej zwanych Ekumenicznymi Soborów. Są to: I Sobór w Nicei w A.D. 323, I Sobór w Konstantynopolu w A.D. 381, Sobór w Efezie w A.D. 431, Chalcedonie w A.D. 451, II i III Sobór w Konstantynopolu w A.D. 553 i 680, II Sobór w Nicei w A.D. 787. Kościół nasz uznaje również doktrynalne nauczanie niepodzielonego Kościoła do czasu Wielkiej Schizmy w A.D. 1054.
WIĘCEJ INFORMACJI
Informacje
Ekumeniczny Kościół w nurcie teologii progresywnej, czerpiący z tradycji kościołów sakramentalnych.
Metryczka
Progresywny Kościół Ekumeniczny należąc do jednego, świętego, powszechnego, apostolskiego Kościoła Chrystusowego, wyznaje że przed Bogiem jesteśmy zobowiązani:
ofiarowywać swoje życie dla sprawiedliwości na świecie, poprzez nasze uwielbienie dla Boga przez Jezusa Chrystusa
przyjmować i przekazywać odnawiająca siłę Ducha Świętego w każdym miejscu, tworząc więzi międzyludzkie uświęcone uzdrowicielska, zbawczą i przebaczająca łaską życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa
żyć życiem pełnym radości i poświecenia, służąc wszystkim ludziom, w ich potrzebach zarówno fizycznych, psychicznych, jak i duchowych, na wzór Jezusa z Nazaretu, który moc miłości przyniósł dla wszystkich ludzi
żyć jako widzialni świadkowie misji Jezusa we wszystkich aspektach życia społecznego.
5 punktów misyjnych naszego Kościoła:
głosić dobrą nowinę o królestwie;
uczyć, chrzcić i otaczać opieką nowych chrześcijan;
odpowiadać na ludzkie potrzeby poprzez służbę miłości;
wpływać na zmianę niesprawiedliwych struktur społecznych;
integrować wszelkie stworzenie, by jednoczyć i działać dla dobra ekologicznego Ziemi.
Przypomnijmy trochę historii:
Założycielem naszej, pierwszej progresywnej wspólnoty na terenie RP był Wielebny Ernest Ivanovs - pastor Wolnego Kościoła Reformowanego Łotwy, który w roku 2001 spotkał się z grupą chrześcijan z Warszawy i na ich prośbę zgodził się powołać Misję Wolnego Kościoła Reformowanego w Polsce.
Misja WKR działała pod przewodnictwem pastora Ivanovsa na terenie Warszawy, spotykając się w wynajmowanym pomieszczeniu na terenie Starego Miasta. Wspólnota kierowała się zasadami kalwinizmu, reformując je o podstawy progresywnej teologii zgodnie z zasadami wyznawanymi przez Centrum Progresywnego Chrześcijaństwa, do którego należała jako członek afiliowany.
Wspólnota WKR do roku 2004 posiadała 1 pastora i jej działalność duszpasterska była ograniczona do terenu Warszawy. W roku 2004 pastor Ivanovs z powodów zdrowotnych musiał powrócić na Łotwę i na początku 2005 roku zdecydował, że jego stan zdrowia uniemożliwia mu powrót do Polski i dalszą posługę duszpasterską. Tym samym złożył on urząd w Kościele, a misja WKR pozostała bez opieki duszpasterskiej.
W połowie 2005 roku pozostali wierni WKR zdecydowali, że nie ma już szans na powrót pastora Ernesta i dalsze istnienie wspólnoty jest możliwe tylko w przypadku posiadania własnego duszpasterza. W drodze głosowania zdecydowano się na poproszenie o objęcie urzędu diakona kościoła Szymona Niemca, który blisko współpracował z pastorem Ernestem i posiadał doświadczenie i potrzebną wiedzę by służyć wspólnocie. Szymon Niemiec decyzję o objęciu urzędu podjął w grudniu 2005 roku i został ordynowany na diakona kościoła 1 stycznia 2006 roku. Od tego czasu prowadził on wspólnotę Wolnego Kościoła Reformowanego, która nadal działała na zasadach misji kościoła łotewskiego. Taki stan rzeczy trwał do roku 2008, kiedy wspólnota postanowiła zmienić swój status i stać się wspólnotą autonomiczną.
Na 1 Synodzie Powszechnym Wolnego Kościoła Reformowanego w Polsce, który odbył się dnia 9 Listopada 2008 roku wspólnota przyjęła nowy statut, jednolitą wykładnię wiary i powołała władze krajowe kościoła. Na zwierzchnika kościoła został wybrany ks. Szymon Niemiec, który tym samym otrzymał z rąk wspólnoty ordynację pastorską i urząd Starszego Pastora.
Wolny Kościół Reformowany w Polsce działał na terenie Warszawy, Częstochowy i Białegostoku prowadząc działalność duszpasterską w zakresie zborów i punktów misyjnych. Jednocześnie władze Kościoła prowadziły szerokie kontakty ekumeniczne, zgodnie z zasadą pełnej inkluzyjności Kościoła i jego progresywnego charakteru.
W roku 2009 Kościół otrzymał list od Jego Ekscelencji księdza Davida C. Stronga, który poinformował, że wraz z częścią duchownych różnych niezależnych wspólnot chrześcijańskich pragnąłby powołać do życia nową denominację będącą inkluzyjnym miejscem, w którym tradycyjne ujęcie Kościoła Powszechnego spotykałoby się z Reformacyjnym i Protestanckim pojmowaniem teologii i dogmatyki. W tym samym liście J.E. ks. biskup zaprosił wspólnotę WKR do współpracy przy tworzeniu nowej denominacji.
Efektem pracy połączonych komisji, duchownych i świeckich wielu kongregacji powstał dokument nazwany Księgą Dyscypliny będący formalnie pierwszą spisaną księgą prawa nowej denominacji. Jako miano nowego Kościoła przyjęto angielską nazwę Christian United Church, oraz jej polski odpowiednik w formie Zjednoczony Kościół Chrześcijański . Pod tą nazwą została zwołana Pierwsza Doroczna Konferencja Generalna Kościoła, która odbyła się w kwietniu 2010 roku w mieście Seattle w stanie Waszyngton w USA. Na konferencji tej oficjalnie powołano do istnienia Zjednoczony Kościół Chrześcijański, wybrano władze Kościoła i przyjęto niezbędne dokumenty statutowe.
Podczas konferencji podjęto decyzję o zacieśnieniu współpracy pomiędzy Wolnym Kościołem Reformowanym w Polsce, a nowo powstałą denominacją. Wolny Kościół Reformowany porzucił teologię kalwińską i przyjął teologię niezależnych kościołów katolickich, wraz z ich sakramentologią. Ksiądz Szymon Niemiec otrzymał z rąk Biskupa Przewodniczącego - J.E. Dawida Stronga święcenia diakonatu i kapłańskie zgodnie z tradycją kościołów starokatolickich. Wraz ze święceniami ks. Niemiec otrzymał urząd Dziekana Misji Europejskiej Kościoła.
W grudniu 2010 roku odbyła się 1 Konferencja Misyjna CUC w Europie połączona z Synodem Powszechnym Wolnego Kościoła Reformowanego w Polsce. Delegaci WKR podjęli decyzję o pełnym wstąpieniu w struktury nowej denominacji. Tym samym Wolny Kościół Reformowany w Polsce stał się kościołem członkowskim w pełni praw Zjednoczonego Kościoła Chrześcijańskiego (Christian United Church) przyjmując jego nazwę.
Rok 2011 przyniósł kolejne prace komisji kościelnych, wynikiem których powstała ujednolicona teologia Kościoła, wpisująca się w nurt niezależnych kościołów katolickich, zachowując jednocześnie swój inkluzyjny i progresywny charakter, będący podstawą na której zbudowano nową denominację. W tym samym roku biskup Strong zrezygnował z dalszego budowania struktur Kościoła na terenie USA i rozwiązał denominację.
Zjednoczony Kościół Chrześcijański w Polsce podjął rozmowy z przedstawicielami innych wyznań tradycji katolickiej celem znalezienia biskupa, który objąłby Kościół w Polsce swoją jurysdykcją. Jedynym Kościołem, który pozytywnie odpowiedział na prośbę był Zjednoczony Ekumeniczny Kościół Katolicki (United Ecumenical Catholic Church) pod przewodnictwem Arcybiskupa Metropolity Terrego Flynn'a. Kościół ten powstał w 2001 roku z inicjatywy trzech biskupów niezależnego katolicyzmu i funkcjonuje w Europie, Australii, Afryce, Nowej Zelandii i USA. Kościół w Polsce otrzymał propozycję dołączenia do UECC, jednak abp. Flynn uznał, że nie ma możliwości aby jurysdykcję nad wspólnotą polską sprawował biskup nie mówiący językiem polskim. Dlatego też, na Konferencji Generalnej w roku 2012 ks. Szymon Niemiec został wybrany Biskupem Kościoła, a Kościół został przyjęty jako członek Zjednoczonego Ekumenicznego Kościoła Katolickiego.
W dniu 25 sierpnia 2012 roku ks. bp Szymon Niemiec został konsekrowany na Biskupa Kościoła przez Arcybiskupa Metropolitę Terrego Flynna – Przewodniczącego Biskupa Zjednoczonego Ekumenicznego Kościoła Katolickiego.
Konferencja Generalna w roku 2013 zatwierdziła Księgę Prawa, na wniosek zebranych dokonała wyboru Rady Kościoła, przyjęła uchwałę o wyborze Komitetu Założycielskiego i o przyjęciu wniosku o wpis Kościoła do rejestru kościołów i związków wyznaniowych.
Niestety rejestracja nie powiodła się i Kościół działał bez rejestracji. Na skutek różnych okoliczności opuścili go kolejni kapłani, tak że w 2019 roku biskup Kościoła podjął decyzję o jego zawieszeniu. Od 6 marca 2019 roku biskup Szymon działa jako niezależny biskup katolicki, pełniąc jednocześnie pełną rolę sakramentalną dla potrzebujących.
https://www.facebook.com/ekumeniczny/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz