Polscy wolnomularze zaprosili rabinkę
Wolnomularstwo czerpie z różnych tradycji, składających się na ludzką cywilizację – i do każdej z nich odnosi się z szacunkiem oraz z ciekawością. Dlatego kielecka loża „Michał Tokarzewski-Karaszewicz” zdecydowała się zaprosić na swe prace rabinkę Małgorzatę Kordowicz, by przy jej pomocy lepiej poznać symboliczne znaczenie Świątyni Salomona w judaizmie.
Pani Małgorzata Kordowicz jest absolwentką Wydziału Hebraistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Uczyła hebrajskiego m. in. na UW, w Wielokulturowym Liceum Humanistycznym im. J. Kuronia i na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Wydała polsko-hebrajski modlitewnik dla dzieci (pierwszy żydowski modlitewnik, który ukazał się drukiem w Polsce od czasu II wojny światowej) oraz wzbogacony o część współczesną reprint elementarza do nauki hebrajskiego z początku ubiegłego wieku („Sfatenu – Nasz język”). W 2016 r. ukończyła studia w Żydowskim Seminarium Teologicznym (JTS) w Nowym Jorku i – jako pierwsza Polka – została rabinką. Obecnie pełni tę funkcję, jako jedyna kobieta, w Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.
Spotkanie z nią odbyło się w Świątyni zakonu „Le Droit Humain” w Kielcach w niedzielę 16 lutego. Poza licznie zgromadzonymi Siostrami i Braćmi z loży MTK obecni byli m.in. Wielki Komandor Federacji Polskiej, Wielce Dostojny Brat Jacek Gargas, wiceprezydent Rady Federacji Wielce Szanowny Brat Paweł Orkowski, Czcigodni Mistrzowie zaprzyjaźnionych lóż DH „Pierre et Marie Curie” i „Konstytucja 3 Maja” na Wschodzie Warszawy, a także członkowie obu lóż warszawskich i loży „Braterstwo pod Wawelem” na Wschodzie Krakowa. Prace przeprowadzono wedle specjalnej formuły „zamkniętych prac białych”, zatwierdzonej przez Radę Najwyższą DH. Otwarto je zgodnie z rytuałem Loży Ucznia, a następnie uroczyście wprowadzono Gościa – czy, jak woleli niektórzy, „Gościnię”. Czcigodny Mistrz po powitaniu zwrócił się do niej z prośbą o zachowanie dyskrecji co do miejsca spotkania i szczegółów obrzędu wolnomularskiego, które przy tej okazji poznała, po czym nastąpił niezwykle ciekawy wykład i dyskusja.
Siostry i Bracia w skupieniu wysłuchali prelekcji, odnoszącej się m.in. do historii Arki Przymierza i Przybytku Mojżeszowego, powstania Świątyni Jerozolimskiej i jej burzliwych dziejów, do niosących symboliczne i mistyczne znaczenia szczegółów konstrukcyjnych, a także do wpływu tychże na kształtowanie się żydowskich praktyk religijnych, szczególnie Szabatu. Pytania, które się następnie posypały, dotyczyły m.in. różnic i zbieżności w wolnomularskiej i judaistycznej interpretacji poszczególnych symboli, ale także ich związków z klasyczną filozofią grecką. Wspólnie zastanawiano się między innymi nad symbolicznym znaczeniem surowców, wedle przekazu świętych ksiąg użytych do budowy, nad symboliką liczb niecałkowitych, opisujących poszczególne wymiary Arki, nad tajemniczym zwierzęciem, którego skóra miała być użyta wewnątrz Świątyni, a które zdaniem niektórych rabinów mogło być… jednorożcem, a nawet, w pewnym wątku rozważań, nad współczesnymi aspektami politycznymi symboliki związanej ze Ścianą Płaczu.
Po zakończeniu dyskusji – interesującej, inspirującej do dalszych dociekań i owocnej – prelegentka została ceremonialnie pożegnana i wyprowadzona ze Świątyni przez wyznaczonych Oficerów Loży, a wtajemniczeni – Siostry i Bracia należący do Zakonu – dokonali rytualnego zamknięcia swych prac. Pomysłodawczyni zaproszenia między kolumny rabinki Małgorzaty Kordowicz, Mistrz kieleckiego warsztatu Siostra Paulina Mularska-Ołowiak, zebrała zasłużone gratulacje i podziękowania za swoją inicjatywę.
Formuła „zamkniętych prac białych”, polegająca na zaproszeniu Profana będącego specjalistą w określonej dziedzinie na spotkanie o charakterze rytualnym, dotychczas rzadko stosowana w Federacji Polskiej DH, została bardzo pozytywnie oceniona przez wolnomularzy, uczestniczących w niedzielnym wydarzeniu. Będzie wobec tego, jak można się spodziewać, jeszcze wielokrotnie urozmaicać zwykły rytm prac adeptów Sztuki Królewskiej w różnych lożach naszego Zakonu.
"Le Droit Humain” afirmuje równość kobiet i mężczyzn. Poprzez swoją nazwę Zakon proklamuje pragnienie, aby kobiety i mężczyźni na całym świecie osiągnęli równość wobec prawa i sprawiedliwości społecznej w ramach ludzkości zorganizowanej w wolnych i braterskich społeczeństwach.
Zakon składa się z Wolnomularzy obydwu płci połączonych więzami braterskimi z pominięciem podziałów rasowych, etnicznych, filozoficznych czy religijnych.
Będąc spadkobiercami dzieła entuzjastycznie rozpoczętego przez naszych poprzedników, staramy się kontynuować je na chwałę Wielkiego Architekta Wszechświata i dla Postępu Ludzkości.
Informacje ogólne
Wyciąg z Konstytucji Międzynarodowej Międzynarodowego Zakonu Wolnomularskiego LE DROIT HUMAIN:
Deklaracja ogólna i podstawowa
Wolnomularze obu półkuli, członkowie Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego „LE DROIT HUMAIN”, zebrawszy się na Konwencie Międzynarodowym na Zenicie Paryża, zainspirowani czcigodnymi założycielami, wierni i wdzięczni prowadzą prace w hołdzie: S:. Marii Deraismes i B:. Georges Martin.
Idąc za przykładem znamienitych poprzedników oświadczają, że łączy ich braterska miłość Ludzkości. Pragną wprowadzić w życie, zarówno w wolnomularstwie jak i w świecie świeckim, ideały wyrażone w haśle: Wolność, Równość, Braterstwo.
Hołdując przekonaniu, że wolnomularska metoda jest jednym z najlepszych narzędzi w pracy nad doskonaleniem człowieka, zamierzają wnieść swój wkład ustanawiając Międzynarodową Konstytucję Wolnomularską. Określa ona prawa i obowiązki każdego i wszystkich, zapewniając w ten sposób maksimum wolności zgodnej z dobrowolnie zaakceptowaną dyscypliną.
- Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski „LE DROIT HUMAIN” uznaje równość kobiet i mężczyzn. W nazwie „LE DROIT HUMAIN” zawiera się pragnienie, aby kobiety i mężczyźni na całym świecie stali się równi wobec prawa i Sprawiedliwości Społecznej, będącej już udziałem ludzi w społeczeństwach zorganizowanych na zasadach wolności i braterstwa.
- Zakon składający się z Wolnomularzy obydwu płci połączonych więzami braterskimi bez względu na rasę, przynależność etniczną, poglądy filozoficzne i religię, zmierzając do celu narzuca sobie metodę pracy tak rytualną jak i symboliczną, przy pomocy której członkowie budują Świątynię na chwałę i dla doskonalenia Ludzkości.
- Wierni zasadzie laickości, w poszanowaniu zasady absolutnej wolności sumienia członkowie Zakonu pracują nad realizacją zasady równości, wolności i braterstwa. Pracują również nad zapewnieniem wszystkim ludziom maksymalnego rozwoju moralnego, intelektualnego i duchowego, podstawowego warunku szczęścia możliwego do osiągnięcia przez każdego tylko w społeczeństwie zorganizowanym na zasadzie braterstwa.
- Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski nie wyznaje żadnych dogmatów i odrzuca wszelkie jego formy, a jego celem jest poszukiwanie Prawdy. Dlatego też dyskusje w Lożach na tematy społeczne i religijne mają na celu oświecenie członków i pełniejsze zrozumienie, by mogli lepiej wypełniać swe obowiązki jako Wolnomularze.
- Zasady i metody pracy przyjęte przez Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski „LE DROIT HUMAIN” są zasadami Wielkich Konstytucji Szkockich z 1786 roku, poprawionych na Konwencie dziewięciu Rad Najwyższych różnych krajów reprezentowanych w Zenicie Lozanny w Szwajcarii w dniu 22 września 1875 r.
- Loże Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego „LE DROIT HUMAIN” pracują „Na Chwałę Wielkiego Architekta Wszechświata” i/lub „Dla Postępu Ludzkości”.
Historia DH
Pierwsza polska loża – “Orzeł Biały” – została zainicjowana w 1924 r. przez gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego z WLNP. Patentu (zgody) udzieliła jej brytyjska Order of the International Co-Freemasonry.
Wkrótce powstały kolejne loże: “Święty Graal” w Warszawie, “Góra Wawel” w Krakowie, “Orzeł i Pogoń” w Wilnie, “Pokój” w Katowicach, wojskowa loża “Św. Michała Archanioła” w Warszawie oraz założona przez pedagogów Loża “Radosna Przyszłość”.
W 1930 r. powołano Polską Federację (obediencję). Loże “Prawa Człowieka” skupiały wówczas ok. 300 osób, z tego kilkunastu w 30-33 stopniu wtajemniczenia. Do znanych członków “Le Droit Human” należał m.in. wybitny pedagog Janusz Korczak, którego idee są dziś kontynuowane przez działającego w Międzynarodowej Kapitule Orderu Uśmiechu Cezarego Leżeńskiego. Działały poza tym loże wyższych stopni: Kapituła i Areopag Narodowy pod przewodnictwem Wielkiego Marszałka, którym był gen. Karaszewicz-Tokarzewski. Przed wojną obediencja przenikała się ze strukturami Towarzystwa Teozoficznego i Kościoła Liberalno-Katolickiego.
Po ponad półwiecznej przerwie i deaktywacji polskiej masonerii mieszanej, w roku 1992 w Lille we Francji utworzono polską lożę “Pierre et Marie Curie”. W lipcu 1993 r. zainstalowała się w Warszawie. 16.7.1994 r. w pałacu w Radziejowicach pod Warszawą wielki mówca Rady Najwyższej “Droit Humain” przekazał warszawskiej loży patent założycielski. Loża wchodziła wówczas w skład Federacji Francuskiej Zakonu, jako loża No. 1583. Jurysdykcję Polską Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego “Le Droit Humain” powołano w 1997 r. Została ona zarejestrowana w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie jako stowarzyszenie w dniu 10.3.1998 r. Po osiągnięciu 7 lóż została w 2002 r. przekształcona w niezależną Federację Polską. Podobnie jak 70 innych światowych federacji, związana jest z Radą Najwyższą Le Droit Humain w Paryżu – “braterskim związkiem”.
Loże Federacji Polskiej Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego "Le Droit Humain":
Loża Matka Pierre et Marie Curie - Warszawa
Konstytucja 3 Maja - Warszawa
Rencontre Fraternelle (francuskojęzyczna) - Warszawa
Orzeł Biały - Katowice
Braterstwo pod Wawelem - Kraków
Michał Tokarzewski-Karaszewicz - Kielce
Spirala - Warszawa (loża doskonalenia)
Świetlisty Krąg - Katowice (trójkąt doskonalenia)
Feniks - Warszawa (loża kapitularna)
Orzeł Czarny i Biały - Warszawa (Areopag)
Źródła:
https://bit.ly/3c05t2I
https://www.facebook.com/pg/LDHPolska/about/?ref=page_internal
Pani Małgorzata Kordowicz jest absolwentką Wydziału Hebraistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Uczyła hebrajskiego m. in. na UW, w Wielokulturowym Liceum Humanistycznym im. J. Kuronia i na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Wydała polsko-hebrajski modlitewnik dla dzieci (pierwszy żydowski modlitewnik, który ukazał się drukiem w Polsce od czasu II wojny światowej) oraz wzbogacony o część współczesną reprint elementarza do nauki hebrajskiego z początku ubiegłego wieku („Sfatenu – Nasz język”). W 2016 r. ukończyła studia w Żydowskim Seminarium Teologicznym (JTS) w Nowym Jorku i – jako pierwsza Polka – została rabinką. Obecnie pełni tę funkcję, jako jedyna kobieta, w Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.
Spotkanie z nią odbyło się w Świątyni zakonu „Le Droit Humain” w Kielcach w niedzielę 16 lutego. Poza licznie zgromadzonymi Siostrami i Braćmi z loży MTK obecni byli m.in. Wielki Komandor Federacji Polskiej, Wielce Dostojny Brat Jacek Gargas, wiceprezydent Rady Federacji Wielce Szanowny Brat Paweł Orkowski, Czcigodni Mistrzowie zaprzyjaźnionych lóż DH „Pierre et Marie Curie” i „Konstytucja 3 Maja” na Wschodzie Warszawy, a także członkowie obu lóż warszawskich i loży „Braterstwo pod Wawelem” na Wschodzie Krakowa. Prace przeprowadzono wedle specjalnej formuły „zamkniętych prac białych”, zatwierdzonej przez Radę Najwyższą DH. Otwarto je zgodnie z rytuałem Loży Ucznia, a następnie uroczyście wprowadzono Gościa – czy, jak woleli niektórzy, „Gościnię”. Czcigodny Mistrz po powitaniu zwrócił się do niej z prośbą o zachowanie dyskrecji co do miejsca spotkania i szczegółów obrzędu wolnomularskiego, które przy tej okazji poznała, po czym nastąpił niezwykle ciekawy wykład i dyskusja.
Siostry i Bracia w skupieniu wysłuchali prelekcji, odnoszącej się m.in. do historii Arki Przymierza i Przybytku Mojżeszowego, powstania Świątyni Jerozolimskiej i jej burzliwych dziejów, do niosących symboliczne i mistyczne znaczenia szczegółów konstrukcyjnych, a także do wpływu tychże na kształtowanie się żydowskich praktyk religijnych, szczególnie Szabatu. Pytania, które się następnie posypały, dotyczyły m.in. różnic i zbieżności w wolnomularskiej i judaistycznej interpretacji poszczególnych symboli, ale także ich związków z klasyczną filozofią grecką. Wspólnie zastanawiano się między innymi nad symbolicznym znaczeniem surowców, wedle przekazu świętych ksiąg użytych do budowy, nad symboliką liczb niecałkowitych, opisujących poszczególne wymiary Arki, nad tajemniczym zwierzęciem, którego skóra miała być użyta wewnątrz Świątyni, a które zdaniem niektórych rabinów mogło być… jednorożcem, a nawet, w pewnym wątku rozważań, nad współczesnymi aspektami politycznymi symboliki związanej ze Ścianą Płaczu.
Po zakończeniu dyskusji – interesującej, inspirującej do dalszych dociekań i owocnej – prelegentka została ceremonialnie pożegnana i wyprowadzona ze Świątyni przez wyznaczonych Oficerów Loży, a wtajemniczeni – Siostry i Bracia należący do Zakonu – dokonali rytualnego zamknięcia swych prac. Pomysłodawczyni zaproszenia między kolumny rabinki Małgorzaty Kordowicz, Mistrz kieleckiego warsztatu Siostra Paulina Mularska-Ołowiak, zebrała zasłużone gratulacje i podziękowania za swoją inicjatywę.
Formuła „zamkniętych prac białych”, polegająca na zaproszeniu Profana będącego specjalistą w określonej dziedzinie na spotkanie o charakterze rytualnym, dotychczas rzadko stosowana w Federacji Polskiej DH, została bardzo pozytywnie oceniona przez wolnomularzy, uczestniczących w niedzielnym wydarzeniu. Będzie wobec tego, jak można się spodziewać, jeszcze wielokrotnie urozmaicać zwykły rytm prac adeptów Sztuki Królewskiej w różnych lożach naszego Zakonu.
"Le Droit Humain” afirmuje równość kobiet i mężczyzn. Poprzez swoją nazwę Zakon proklamuje pragnienie, aby kobiety i mężczyźni na całym świecie osiągnęli równość wobec prawa i sprawiedliwości społecznej w ramach ludzkości zorganizowanej w wolnych i braterskich społeczeństwach.
Zakon składa się z Wolnomularzy obydwu płci połączonych więzami braterskimi z pominięciem podziałów rasowych, etnicznych, filozoficznych czy religijnych.
Będąc spadkobiercami dzieła entuzjastycznie rozpoczętego przez naszych poprzedników, staramy się kontynuować je na chwałę Wielkiego Architekta Wszechświata i dla Postępu Ludzkości.
Informacje ogólne
Wyciąg z Konstytucji Międzynarodowej Międzynarodowego Zakonu Wolnomularskiego LE DROIT HUMAIN:
Deklaracja ogólna i podstawowa
Wolnomularze obu półkuli, członkowie Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego „LE DROIT HUMAIN”, zebrawszy się na Konwencie Międzynarodowym na Zenicie Paryża, zainspirowani czcigodnymi założycielami, wierni i wdzięczni prowadzą prace w hołdzie: S:. Marii Deraismes i B:. Georges Martin.
Idąc za przykładem znamienitych poprzedników oświadczają, że łączy ich braterska miłość Ludzkości. Pragną wprowadzić w życie, zarówno w wolnomularstwie jak i w świecie świeckim, ideały wyrażone w haśle: Wolność, Równość, Braterstwo.
Hołdując przekonaniu, że wolnomularska metoda jest jednym z najlepszych narzędzi w pracy nad doskonaleniem człowieka, zamierzają wnieść swój wkład ustanawiając Międzynarodową Konstytucję Wolnomularską. Określa ona prawa i obowiązki każdego i wszystkich, zapewniając w ten sposób maksimum wolności zgodnej z dobrowolnie zaakceptowaną dyscypliną.
- Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski „LE DROIT HUMAIN” uznaje równość kobiet i mężczyzn. W nazwie „LE DROIT HUMAIN” zawiera się pragnienie, aby kobiety i mężczyźni na całym świecie stali się równi wobec prawa i Sprawiedliwości Społecznej, będącej już udziałem ludzi w społeczeństwach zorganizowanych na zasadach wolności i braterstwa.
- Zakon składający się z Wolnomularzy obydwu płci połączonych więzami braterskimi bez względu na rasę, przynależność etniczną, poglądy filozoficzne i religię, zmierzając do celu narzuca sobie metodę pracy tak rytualną jak i symboliczną, przy pomocy której członkowie budują Świątynię na chwałę i dla doskonalenia Ludzkości.
- Wierni zasadzie laickości, w poszanowaniu zasady absolutnej wolności sumienia członkowie Zakonu pracują nad realizacją zasady równości, wolności i braterstwa. Pracują również nad zapewnieniem wszystkim ludziom maksymalnego rozwoju moralnego, intelektualnego i duchowego, podstawowego warunku szczęścia możliwego do osiągnięcia przez każdego tylko w społeczeństwie zorganizowanym na zasadzie braterstwa.
- Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski nie wyznaje żadnych dogmatów i odrzuca wszelkie jego formy, a jego celem jest poszukiwanie Prawdy. Dlatego też dyskusje w Lożach na tematy społeczne i religijne mają na celu oświecenie członków i pełniejsze zrozumienie, by mogli lepiej wypełniać swe obowiązki jako Wolnomularze.
- Zasady i metody pracy przyjęte przez Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski „LE DROIT HUMAIN” są zasadami Wielkich Konstytucji Szkockich z 1786 roku, poprawionych na Konwencie dziewięciu Rad Najwyższych różnych krajów reprezentowanych w Zenicie Lozanny w Szwajcarii w dniu 22 września 1875 r.
- Loże Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego „LE DROIT HUMAIN” pracują „Na Chwałę Wielkiego Architekta Wszechświata” i/lub „Dla Postępu Ludzkości”.
Historia DH
Pierwsza polska loża – “Orzeł Biały” – została zainicjowana w 1924 r. przez gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego z WLNP. Patentu (zgody) udzieliła jej brytyjska Order of the International Co-Freemasonry.
Wkrótce powstały kolejne loże: “Święty Graal” w Warszawie, “Góra Wawel” w Krakowie, “Orzeł i Pogoń” w Wilnie, “Pokój” w Katowicach, wojskowa loża “Św. Michała Archanioła” w Warszawie oraz założona przez pedagogów Loża “Radosna Przyszłość”.
W 1930 r. powołano Polską Federację (obediencję). Loże “Prawa Człowieka” skupiały wówczas ok. 300 osób, z tego kilkunastu w 30-33 stopniu wtajemniczenia. Do znanych członków “Le Droit Human” należał m.in. wybitny pedagog Janusz Korczak, którego idee są dziś kontynuowane przez działającego w Międzynarodowej Kapitule Orderu Uśmiechu Cezarego Leżeńskiego. Działały poza tym loże wyższych stopni: Kapituła i Areopag Narodowy pod przewodnictwem Wielkiego Marszałka, którym był gen. Karaszewicz-Tokarzewski. Przed wojną obediencja przenikała się ze strukturami Towarzystwa Teozoficznego i Kościoła Liberalno-Katolickiego.
Po ponad półwiecznej przerwie i deaktywacji polskiej masonerii mieszanej, w roku 1992 w Lille we Francji utworzono polską lożę “Pierre et Marie Curie”. W lipcu 1993 r. zainstalowała się w Warszawie. 16.7.1994 r. w pałacu w Radziejowicach pod Warszawą wielki mówca Rady Najwyższej “Droit Humain” przekazał warszawskiej loży patent założycielski. Loża wchodziła wówczas w skład Federacji Francuskiej Zakonu, jako loża No. 1583. Jurysdykcję Polską Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego “Le Droit Humain” powołano w 1997 r. Została ona zarejestrowana w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie jako stowarzyszenie w dniu 10.3.1998 r. Po osiągnięciu 7 lóż została w 2002 r. przekształcona w niezależną Federację Polską. Podobnie jak 70 innych światowych federacji, związana jest z Radą Najwyższą Le Droit Humain w Paryżu – “braterskim związkiem”.
Loże Federacji Polskiej Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego "Le Droit Humain":
Loża Matka Pierre et Marie Curie - Warszawa
Konstytucja 3 Maja - Warszawa
Rencontre Fraternelle (francuskojęzyczna) - Warszawa
Orzeł Biały - Katowice
Braterstwo pod Wawelem - Kraków
Michał Tokarzewski-Karaszewicz - Kielce
Spirala - Warszawa (loża doskonalenia)
Świetlisty Krąg - Katowice (trójkąt doskonalenia)
Feniks - Warszawa (loża kapitularna)
Orzeł Czarny i Biały - Warszawa (Areopag)
Źródła:
https://bit.ly/3c05t2I
https://www.facebook.com/pg/LDHPolska/about/?ref=page_internal
Komentarze
Prześlij komentarz