Hymny do: Muzajosa, Nocy, Uranosa, Protogonosa i Gwiazd

 Hymny orfickie cz.1

Orfeusz do Muzajosa

Śpiewaj radośnie, przyjacielu

Muzajosie, poznaj godne czci obrzędy mistyczne,

Inkantację, która, wierz mi, jest starsza od wszystkich.

Zeusie królu i Gajo oraz [wy] niebiańscy błyszczący święci

Heliosie, Mene i ze wszech miar święty blasku Gwiazd;

I ty dzierżący ziemię, kruczowłosy Posejdonie,

Persefono i święta, dająca piękne plony Demeter,

Miotająca strzały Artemido, dziewico i ty promienny Fojbosie,

Który zamieszkujesz świętą ziemię Delf; Dionizosie choreuto,

Który cieszysz się największą czcią wśród błogosławionych;

Potężny duchem Aresie i święta potęgo Hefajstosa,

Oraz ty urodzona z piany bogini, której przypadły w udziale sławne przymioty;

I ty królu podziemi, wielce potężne bóstwo,

Hebe i Eulejtyjo oraz szlachetna mocy Heraklesa;

Jak też [Wy] potężne wsparcie Dikaiosyne i Eusebii.

Wzywam sławne Nimfy i przepotężnego Pana

I Herę, dzielną małżonkę Zeusa Egidodzierżcy;

Wdzięczną Mnemozyne i dziewięć czystych Muz błagam

I Charyty, jak też Hory i Eniautosa,

Pięknowłosą Leto i czcigodną Boginię Dione,

Kuretów i zbrojnych Korybantów, a także Kabirów

Razem z Wielkimi Wybawcami, nieśmiertelnymi dziećmi Zeusa

Idajskiego, jak również herolda bogów Niebiańskich,

Hermesa Zwiastuna oraz Temidę spoglądającą na ofiary ludzi,

Wzywam także najstarszą Noc i przynoszący światło Dzień,

Pistis, jak i Dike; znakomitą Prawodawczynię,

Reę jak i Kronosa oraz okrytą ciemną szatą Tetydę

I wielkiego Okeanosa wraz z Okeanosowymi córami

Atlasa, jak i wielką potęgę Ajona

Wiecznego Chronosa i świętą wodę Styksu

I łaskawych bogów, którym zawdzięczamy dobrą Opatrzność

Prześwięte Bóstwo oraz Bóstwo [będące] postrachem śmiertelnych,

Bóstwa zamieszkujące powietrze, niebo oraz wodę,

Ziemię i podziemia, a także ogień,

I Semele i wszystkich uczestników misteriów Bakchosa,

Oraz Ino Leukotheę i Palajmona dawcę rozkoszy

I Nike napełniającą rozkoszą i Adrasteę władającą,

Potężną królową, a także Asklepiosa, dawcę zbawiennych darów

I wzniecającą walki, dziewicę Palladę, wzywam również

Wszystkie Wiatry i Gromy, z czterech stron Kosmosu;

I Matkę nieśmiertelnych, przyzywam Attis i Menę,

Niebiańską boginię wraz z nieśmiertelnym Adonisem,

A także Początek i Kres - bowiem to, co największe, zostało przywołane -

Przybądźcie życzliwi, mający uradowane serce

Na tę oto godną bogów ofiarę i libację do świętego przybytku.

Przełożył Jacek Dziubiński

ΟΡΦΕΥΣ ΠΡΟΣ ΜΟΥΣΑΙΟΝ.

<Ευτυχώς χρώ, εταίρε.>

Μάνθανε δή, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην,

ευχήν, ή δή τοι προφερεστέρη εστίν απασέων.

Ζεύ βασιλεύ καί Γαία καί ουράνιαι φλόγες αγναί

'Ηελίου, Μήνης θ' ιερόν σέλας ''Αστρα τε πάντα:

καί σύ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,

Φερσεφόνη θ' αγνή Δημήτηρ τ' αγλαόκαρπε

''Αρτεμί <τ'> ιοχέαιρα, κόρη, καί ήιε Φοίβε,

ός Δελφών ναίεις ιερόν πέδον: ός τε μεγίστας

τιμάς εν μακάρεσσιν έχεις, Διόνυσε χορευτά:

'~Αρές τ' ομβριμόθυμε καί `Ηφαίστου μένος αγνόν

αφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δώρα λαχούσα:

καί σύ, καταχθονίων βασιλεύ, μέγ' υπείροχε δαίμον,

''Ηβη τ' Ειλείθυια καί `Ηρακλέος μένος ηύ:

καί τό Δικαιοσύνης τε καί Ευσεβίης μέγ' όνειαρ

κικλήσκω Νύμφας τε κλυτάς καί Πάνα μέγιστον

''Ηρην τ', αιγιόχοιο Διός θαλερήν παράκοιτιν:

Μνημοσύνην τ' ερατήν Μούσας τ' επικέκλομαι αγνάς

εννέα καί Χάριτάς τε καί ''Ωρας ηδ' 'Ενιαυτόν

Λητώ τ' ευπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην

Κουρήτάς τ' ενόπλους Κορύβαντάς τ' ηδέ Καβείρους

καί μεγάλους Σωτήρας ομού, Διός άφθιτα τέκνα,

'Ιδαίους τε θεούς ηδ' άγγελον Ουρανιώνων,

`Ερμείαν κήρυκα, Θέμιν θ', ιεροσκόπον ανδρών,

Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω καί φωσφόρον '~Ημαρ,

Πίστιν τ' ηδέ Δίκην καί αμύμονα Θεσμοδότειραν,

`Ρείαν τ' ηδέ Κρόνον καί Τηθύν κυανόπεπλον

'Ωκεανόν τε μέγαν, σύν τ' 'Ωκεανοίο θύγατρας

''Ατλαντός τε καί Αιώνος μέγ' υπείροχον ισχύν

καί Χρόνον αέναον καί τό Στυγός αγλαόν ύδωρ

μειλιχίους τε θεούς, αγαθήν τ' επί τοίσι Πρόνοιαν

Δαίμονά τ' ηγάθεον καί Δαίμονα πήμονα θνητών,

Δαίμονας ουρανίους καί ηερίους καί ενύδρους

καί χθονίους καί υποχθονίους ηδ' εμπυριφοίτους,

καί Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστήρας άπαντας,

'Ινώ Λευκοθέην τε Παλαίμονά τ' ολβιοδώτην

Νίκην θ' ηδυέπειαν ιδ' 'Αδρήστειαν άνασσαν

καί βασιλήα μέγαν 'Ασκληπιόν ηπιοδώτην

Παλλάδα τ' εγρεμάχην κούρην, 'Ανέμους τε πρόπαντας

καί Βροντάς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αυδώ:

Μητέρα τ' αθανάτων, ''Αττιν καί Μήνα κικλήσκω

Ουρανίαν τε θεάν, σύν τ' άμβροτον αγνόν ''Αδωνιν

'Αρχήν τ' ηδέ Πέρας -- τό γάρ έπλετο πάσι μέγιστον --

ευμενέας ελθείν κεχαρημένον ήτορ έχοντας

τήνδε θυηπολίην ιερήν σπονδήν τ' επί σεμνήν.

Hymn Nocy [3]

Opiewam Noc rodzicielkę bogów i ludzi.

Noc początek wszystkich rzeczy, którą możemy również nazwać Cyprydą.

Posłuchaj, błogosławiona bogini, której granat rozświecają gwiazdy.

Ciesząca się spokojem i darząca spokojnym snem,

Radosna, powabna, czuwająca od zmierzchu do świtu, matko snów,

Zapomnienie trosk i ukojenie, niosąca wytchnienie od trudów,

Dawczyni snu, przyjaciółko wszystkich, jadąca konnym rydwanem, błyszcząca Nocy,

Nie panująca wiecznie, przeciwnie, sama ziemska i niebiańska,

Wiecznie powracająca, tańcząca z klejnotami unoszącymi się w powietrzu,

Która odsyłasz światło do podziemi i z kolei [sama] uciekasz

Do Hadesu; [taki] bowiem okrutny los włada wszystkim.

Ciebie teraz, o błogosławiona, wzywam, przebogata, upragniona przez wszystkich,

Wyczekiwana, która wysłuchujesz błagalne głosy,

Przybądź łaskawa i oddal zmory, o błyszcząca Nocy.

Przełożył Jacek Dziubiński

Νυκτός

θυμίαμα δαλούς.

Νύκτα θεών γενέτειραν αείσομαι ηδέ καί ανδρών.

{Νύξ γένεσις πάντων, ήν καί Κύπριν καλέσωμεν}

κλύθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, αστεροφεγγής,

ησυχίηι χαίρουσα καί ηρεμίηι πολυύπνωι,

ευφροσύνη, τερπνή, φιλοπάννυχε, μήτερ ονείρων,

ληθομέριμν' αγαθή τε πόνων ανάπαυσιν έχουσα,

υπνοδότειρα, φίλη πάντων, ελάσιππε, † νυχαυγής,

ημιτελής, χθονία ηδ' ουρανία πάλιν αυτή,

εγκυκλία, παίκτειρα διώγμασιν ηεροφοίτοις,

ή φάος εκπέμπεις υπό νέρτερα καί πάλι φεύγεις

εις 'Αίδην: δεινή γάρ ανάγκη πάντα κρατύνει.

νύν σε, μάκαιρα, <καλ>ώ, πολυόλβιε, πάσι ποθεινή,

ευάντητε, κλύουσα ικετηρίδα φωνήν

έλθοις ευμενέουσα, φόβους δ' απόπεμπε νυχαυγείς.

Hymn do Uranosa [4]

Uranosie wszechrodzicielu, niezniszczalny, wieczny żywiole kosmosu,

Pierworodny, wszystkich rzeczy początku i wszystkiego kresie,

Ojcze Kosmosie, na kształt kuli obracający się ciągle wokół ziemi,

Siedzibo błogosławionych bogów, podróżujący obrotami kulistej sfery,

Czczony aż po krańce ziemi, jako niebiański i ziemski opiekun wszystkich,

Mieszczący w piersiach nieodwracalne lory Kosmosu,

Ciemny, niepokonany, skrzący się gwiazdami, wielokształtny, Widzący wszystko, potomku Kronosa, błogosławiony, najpotężniejsze bóstwo.

Wysłuchaj, o przynoszący życie, pełnych czci modłów, nowo wtajemniczonego misty.

Przełożył Jacek Dziubiński

Ουρανού

θυμίαμα λίβανον.

Ουρανέ παγγενέτωρ, κόσμου μέρος αιέν ατειρές,

πρεσβυγένεθλ', αρχή πάντων πάντων τε τελευτή,

κόσμε πατήρ, σφαιρηδόν ελισσόμενος περί γαίαν,

οίκε θεών μακάρων, ρόμβου δίναισιν οδεύων,

ουράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς,

εν στέρνοισιν έχων φύσεως άτλητον ανάγκην,

κυανόχρως, αδάμαστε, παναίολε, αιολόμορφε,

πανδερκές, Κρονότεκνε, μάκαρ, πανυπέρτατε δαίμον,

κλύθ' επάγων ζωήν οσίαν μύστηι νεοφάντηι.

Do Protogonosa [6]

Wzywam Protogonosa o podwójnej naturze, potężnego, błądzącego w eterze,

Narodzonego z jaja, chlubiącego się złocistymi skrzydłami,

Byczogłowego, zaród ludzi błogosławionych i śmiertelnych,

Pamiętne nasienie; czczonego licznymi świętami Erikepajosa,

Niewysłowionego, łopoczącego w ukryciu, pełen blasku płód,

Którego oczy zasnuwa ciemna mgła;

Kręcisz się wszędzie w kosmosie na trzepoczących skrzydłach,

Sprowadzający wspaniale święte światło, od niego nazywam cię Fanesem,

Priapem władcą i bystrookim Blaskiem.

Hejże, błogosławiony, mądry, płodny, śmiało objaw się

Kapłanom wtajemniczającym w święte, pełne przepychu misterium.

Przełożył Jacek Dziubiński

Πρωτογόνου

θυμίαμα σμύρναν.

Πρωτόγονον καλέω διφυή, μέγαν, αιθερόπλαγκτον,

ωιογενή, χρυσέαισιν αγαλλόμενον πτερύγεσσι,

ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητών τ' ανθρώπων,

σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, 'Ηρικεπαίον,

άρρητον, κρύφιον ροιζήτορα, παμφαές έρνος,

όσσων ός σκοτόεσσαν απημαύρωσας ομίχλην

πάντη δινηθείς πτερύγων ριπαίς κατά κόσμον

λαμπρόν άγων φάος αγνόν, αφ' ού σε Φάνητα κικλήσκω

ηδέ Πρίηπον άνακτα καί 'Ανταύγην ελίκωπον.

αλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαίνε γεγηθώς

ες τελετήν αγίαν πολυποίκιλον οργιοφάνταις.

Do Gwiazd [7]

Wzywam święty blask niebiańskich gwiazd,

Dźwiękami godnymi bogów przywołując nieskalane bóstwa.

Gwiazdy niebiańskie, ukochane dzieci czarnej Nocy,

Cyklicznie krążące wokół jej tronu.

Błyszczące, płomienne, wieczni rodzice wszystkiego,

Rządzące przeznaczeniem, będące władcami każdego losu,

Prowadzące ludzi śmiertelnych boską drogą,

Czuwające nad sferą siedmiu świateł, błąkające się w powietrzu,

Niebiańskie, jak i ziemskie, płomienne w swym biegu, niezniszczalne na wieki.

Lśniące zawsze na ciemnym całunie nocy.

Skrzące się migotania, gwiaździste i pogrążone w mroku;

Przybądźcie na godne bogów misterium, by doświadczyli was wszyscy obecni,

Tworzące znakomitą arenę dla sławnych czynów.

Przełożył Jacek Dziubiński

''Αστρων

θυμίαμα αρώματα.

''Αστρων ουρανίων ιερόν σέλας εκπροκαλούμαι

ευιέροις φωναίσι κικλήσκων δαίμονας αγ[ν]ούς.

'Αστέρες ουράνιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης,

εγκυκλίοις δίναισι † περιθρόνια κυκλέοντες.

ανταυγείς, πυρόεντες, αεί γενετήρες απάντων,

μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες όντες,

θνητών ανθρώπων θείαν διέποντες αταρπόν,

επταφαείς ζώνας εφορώμενοι, ηερόπλαγκτοι,

ουράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αιέν ατειρείς,

αυγάζοντες αεί νυκτός ζοφοειδέα πέπλον,

μαρμαρυγαίς στίλβοντες, εύφρονες εννύχιοί τε:

έλθετ' επ' ευιέρου τελετής πολυΐστορας άθλους

εσθλόν επ' ευδόξοις έργοις δρόμον εκτελέοντες.

Źródło:

http://pantheion.pl/Hymny-orfickie