Hymny do: Zeusa, Hery, Posejdona, Plutona

 Hymny orfickie cz.3

Hymn Zeusa [15]

Zeusie wielce czcigodny, Zeusie nieśmiertelny, składamy tobie

To oto, wyzwalające nas, świadectwo oraz modlitwę.

O królu, dzięki twej głowie objawia się ta oto boska,

Ziemia bogini, matka gór i grzmiących wulkanów

I wszystkiego, i morza, w którego głębinach niknie niebo;

Zeusie synu Kronosa, dzierżący berło, zstępujący wśród grzmotów, potężny duchem,

Wszechrodzicielu, wszystkich rzeczy początku i kresie wszystkiego,

Ziemiotrząsco, pomnożycielu, oczyszczający, wstrząsający wszystkim,

Panie piorunów, grzmiący, gromowładny, Zeusie żywicielu;

Wysłuchaj mnie, wielokształtny, obdarz nienagannym zdrowiem

I boskim pokojem oraz wspaniałą sławą bogactwa

Przełożył Jacek Dziubiński

Διός

θυμίαμα στύρακα.

Ζεύ πολυτίμητε, Ζεύ άφθιτε, τήνδε τοι ημείς

μαρτυρίαν τιθέμεσθα λυτήριον ηδέ πρόσευξιν.

ώ βασιλεύ, διά σήν κεφαλήν εφάνη τάδε θεία,

γαία θεά μήτηρ ορέων θ' υψηχέες όχθοι

καί πόντος καί πάνθ', οπόσ' ουρανός εντός έταξε:

Ζεύ Κρόνιε, σκηπτούχε, καταιβάτα, ομβριμόθυμε,

παντογένεθλ', αρχή πάντων πάντων τε τελευτή,

σεισίχθων, αυξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα,

αστραπαίε, βρονταίε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεύ:

κλύθί μου, αιολόμορφε, δίδου δ' υγίειαν αμεμφή

ειρήνην τε θεάν καί πλούτου δόξαν άμεμπτον.

Hymn Hery [16]

Opasana ciemnymi dolinami, przejrzysta

Hero wszechwładna królowo, błogosławiona małżonko Zeusa,

Zsyłająca śmiertelnym ożywcze, kojące wiatry,

Matko deszczy, opiekunko wiatrów, wszechrodzicielko;

Bez ciebie bowiem nie rosłoby zupełnie nic, co żywe;

Łączysz się bowiem z każdym potrzebującym, w boskim eterze;

Sama bowiem władasz wszystkim i jesteś królową wszystkiego,

Wzbijająca mgliste szumy wewnątrz kaskad,

Hejże, błogosławiona bogini, wieloimienna, królowo wszystkiego,

Zechciej przybyć, życzliwa, radując się wspaniałą ofiarą.

''Ηρης

θυμίαμα αρώματα.

Κυανέοις κόλποισιν ενημένη, αερόμορφε,

''Ηρα παμβασίλεια, Διός σύλλεκτρε μάκαιρα,

ψυχοτρόφους αύρας θνητοίς παρέχουσα προσηνείς,

όμβρων μέν μήτηρ, ανέμων τροφέ, παντογένεθλε:

χωρίς γάρ σέθεν ουδέν όλως ζωής φύσιν έγνω:

κοινωνείς γάρ άπασι κεκραμένη ηέρι σεμνώι:

πάντων γάρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ' ανάσσεις

ηερίοις ροίζοισι τινασσομένη κατά χεύμα.

αλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια,

έλθοις ευμενέουσα καλώι γήθοντι προσώπωι.

Hymn Posejdona [17]

Posłuchaj Posejdonie wstrząsający ziemią, kruczowłosy,

Opiekunie koni i jeźdźców, dzierżący w dłoniach trójząb wykuty ze spiżu,

Który zamieszkujesz dno morza o głębokich toniach,

Władco mórz, rozbrzmiewający szumem i hukiem, ziemiotrząsco,

Kołyszący falami, dawco radości, pędzący czworokonnym zaprzęgiem,

Morskimi szumami wzburzający słoną wodę,

Który opiekujesz się trzecią częścią głębokiej wody morza,

Zabawiający się falami i zarazem rybami, morskie bóstwo;

Utwierdź nieruchomość lądu i szybką żeglugę statków.

O, sprowadzający pokój, zdrowie i pomyślność bez skazy.

Przełożył Jacek Dziubiński

Ποσειδώνος

θυμίαμα σμύρναν.

Κλύθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,

ίππιε, χαλκοτόρευτον έχων χείρεσσι τρίαιναν,

ός ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα,

ποντομέδων, αλίδουπε, βαρύκτυπε, εννοσίγαιε,

κυμοθαλής, χαριδώτα, τετράορον άρμα διώκων,

ειναλίοις ροίζοισι τινάσσων αλμυρόν ύδωρ,

ός τριτάτης έλαχες μοίρης βαθύ χεύμα θαλάσσης,

κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ' άμα, πόντιε δαίμον:

έδρανα γής σώζοις καί νηών εύδρομον ορμήν,

ειρήνην, υγίειαν άγων ηδ' όλβον αμεμφή.

Do Plutona [18]

O mieszkający w podziemnym domostwie, potężny i mocny,

na bezsłonecznych, mrokiem spowitych łąkach Tartaru,

Zeusie podziemny, berło dzierżący, obrzędy życzliwie

przyjmij, Plutonie, co klucze do całej ziemi posiadasz,

ród śmiertelników bogacąc co roku plonami nowymi,

ty, który losem trzecim dostałeś ziemię królową',

tę nieśmiertelnych siedzibę, najtrwalszą podporę śmiertelnych,

ty, któryś tron ustanowił w okrytej cieniami krainie,

Hades odległy, wieczysty, bezwietrzny i jakże nieznany,

nad Acherontem smolistym, co podwaliny ma ziemi:

który królujesz śmiertelnym przez śmierć, o doświadczony

wielce, o Eubuleusie, coś porwał przeczystej Demeter

córkę i pojął następnie za żonę, przez łąki i morze

wioząc ją na czterokonnym rydwanie do groty attyckiej,

w mieście Eleusis, daleko, gdzie bramy Hadesu się mieszczą.

Ty jesteś sędzią jedynym spraw tak niejawnych, jak jawnych,

o wszechpotężny, natchniony, najświętszy i najdostojniejszy,

ty, kogo cieszą obrzędy czcigodne kapłanów misteriów:

wzywam cię, przybądź do mystów łaskawy i uradowany.

przeł.Emilia Żybert

Zeusa Piorunowego [19]

Zeusie rodzicu, co razisz ogniami kosmos wysoki,

ajther najwyższy poświatą błyskawic swych rozpromieniając,

błogosławionych siedzibę wstrząsając boskimi gromami,

i rozświetlając deszczowe chmury jaskrawym piorunem,

burze, wichury, ulewy i błyskawice potężne

z góry zsyłając, płomienną pożogę - niby pociski

w krąg rażące - ogniste, potężne, potworne, mocarne,

straszny powietrzny orężu, co serce ściska, podnosi

włosy; nagły, gromowy, niezwyciężony i czysty

gromie, gwałtowne natarcie w wirach bezmiernych nawałnic,

burzy niosącej grozę, nieposkromiony, niezłomny,

ostry pocisku niebiański Gromowładnego płomienia,

wszystko rozświetlający, co wstrząsa tak ziemię, jak morze,

dzikie zwierzęta zaś trwoży, gdy grzmot do ich uszu dochodzi,

twarz od promieni się jarzy, grzmot pod sklepieniem ajtheru

huczy ogłuszająco; szaty niebiańskiej zasłona

w pół się rozdziera, gdy przetnie ją blask błyskawicy płomiennej.

Ale, błogosławiony, twa wola potężna wśród morskich

fal i na górskich jest szczytach: twą siłę poznaliśmy wszyscy.

Ciesząc się z płynnej ofiary, daj z serca w miarę wszystkiego:

życie niosące radość razem z panią Hygieją,

boską Ejrene, piastunkę młodzieży, czczoną najmocniej,

życie też ciągle w siłę rosnące wśród myśli beztroskich.

Hymn Zeusa Pana piorunów [20]

Wzywam potężnego, świętego, grzmiącego, sławnego,

Powietrznego, ognistego, płomiennego w swym biegu, rozświetlającego powietrze,

Blask rozdzierający chmury huczącym w pędzie głosem,

Budzącego grozę, gpiewnego, niezwyciężonego świętego boga,

Zeusa Pana Piorunów, wszechrodziciela, potężnego króla,

Łaskawego, który przynosi słodki kres życia.

Przełożył Jacek Dziubiński

Διός 'Αστραπαίου

θυμίαμα λιβανομάνναν.

Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, ερισμάραγον, περίφαντον,

αέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, αεροφεγγή,

αστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αυδήι,

φρικώδη, βαρύμηνιν, ανίκητον θεόν αγνόν,

αστραπαίον Δία, παγγενέτην, βασιλήα μέγιστον,

ευμενέοντα φέρειν γλυκερήν βιότοιο τελευτήν.

Hymn do Zeusa

Zeus stał się pierwszy, Zeus Gromowładny ostatnim;

Zeus głową, Zeus środkiem, przezeń wszystko ustanowione;

Zeus fundamentem ziemi i gwiaździstego nieba;

Zeus mężem, nieśmiertelną kobietą jest Zeus;

Zeus wszystkiego oddechem, nieugaszonego ognia potęgą;

Zeus mórz fundamentem, słońcem i księżycem Zeus;

Zeus królem, Panem wszystkiego Zeus Gromowładny.

Ukrywszy wszystkie rzeczy, znowu na światło szczęśliwe

z serca czystego wydaje, dokonując dziwów.

przeł. Antoni Paciorek, w: Arystoteles, O świecie, 401a

Źródło:

http://pantheion.pl/Hymny-orfickie