Hymny do: Nimf, Hermesa, Erosa, Charyt, Nomosu

 Hymny orfickie cz. 7

Hymn Nimf [51]

Nimfy, córy wielkodusznego Okeanosa,

Mające domy w głębinach ziemi,

Mieszkające w ukryciu, żywiące Bakchosa, ziemskie, darzące weselem,

Żywiące owoce, Panie łąk, biegające krętymi ścieżkami, święte,

Lubiące groty, radujące się jaskiniami, krążące w mroku,

Źródlane, natchnione, pokryte rosą, zwinnie stąpające,

Zjawiające się, ukryte nimfy leśnych jarów, obsypane kwiatami,

Tańczące wraz z Panem na wzgórzach, wykrzykujące „ełaj",

Spływające ze skał, pełne wdzięku, brzęczące, wędrujące po górach,

Dzikie panny, źródlane i żyjące w lesie,

Ubrane w białe szaty, panny o pięknym, słodkim zapachu.

Pasterki, opiekunki pasterzy, przyjaciółki zwierząt, dające wspaniałe owoce.

Lubujące się w kniejach, powabne, żywiące wielu i powodujące wzrost,

Panny nimfy drzewne, rozmiłowane w zabawie, wędrujące zroszonymi ścieżkami,

[Panny z] Nysy, szalone, śpiewające peany, radujące się wiosną,

Wraz z Bakchosem i Deo przynoszące rozkosz śmiertelnym;

Przybądźcie na święte, sławiące obrzędy, uradujcie serce,

Wylewając zdrowy zdrój w porach pomnażających pożywienie.

Przełożył Jacek Dziubiński

Νυμφών

θυμίαμα αρώματα.

Νύμφαι, θυγατέρες μεγαλήτορος 'Ωκεανοίο,

υγροπόροις γαίης υπό κεύθεσιν οικί' έχουσαι,

κρυψίδρομοι, Βάκχοιο τροφοί, χθόνιαι, πολυγηθείς,

καρποτρόφοι, λειμωνιάδες, σκολιοδρόμοι, αγναί,

αντροχαρείς, σπήλυγξι κεχαρμέναι, ηερόφοιτοι,

πηγαίαι, δρομάδες, δροσοείμονες, ίχνεσι κούφαι,

φαινόμεναι, αφανείς, αυλωνιάδες, πολυανθείς,

σύν Πανί σκιρτώσαι αν' ούρεα, ευάστειραι,

πετρόρυτοι, λιγυραί, βομβήτριαι, ουρεσίφοιτοι,

αγρότεραι κούραι, κρουνίτιδες υλονόμοι τε,

παρθένοι ευώδεις, λευχείμονες, εύπνοοι αύραις,

αιπολικαί, νόμιαι, θηρσίν φίλαι, αγλαόκαρποι,

κρυμοχαρείς, απαλαί, πολυθρέμμονες αυξίτροφοί τε,

κούραι αμαδρυάδες, φιλοπαίγμονες, υγροκέλευθοι,

Νύσιαι, μανικαί, παιωνίδες, ειαροτερπείς,

σύν Βάκχωι Δηοί τε χάριν θνητοίσι φέρουσαι:

έλθετ' επ' ευφήμοις ιεροίς κεχαρηότι θυμώι

νάμα χέουσαι υγεινόν αεξιτρόφοισιν εν ώραις.

Hermesa[57] Chthoniosa

Kadzidło styraksowe

Nad Kokytosem, przy drodze przeznaczeń, skąd nie ma powrotu

zamieszkujący, co dusze umarłych do mrocznych podziemi

wiedziesz, Hermesie, potomku boga pochodów bakchicznych,

i Afrodyty, co rzuca szybkie, zalotne spojrzenia,

Pafos władczyni, który w pałacu świętym przebywasz

u Persefony, przywódco dusz potępionych pod ziemią,

które w twą moc się dostają, gdy czas im pisany nadchodzi,

ty, co czarujesz zsyłając sen swoją różdżką przeświętą

wszystkich, by znowu uśpionych przebudzić, gdyż Persefona

tobie oddała władzę nad Tartarosem szerokim,

byś nieśmiertelnym duszom śmiertelnych w drodze przewodził.

Błogosławiony, chciej zesłać mystom kres dzieła wspaniały.

Hymn Erosa [58]

Wzywam potężnego, świętego, upragnionego, słodkiego Erosa,

Potężnego łucznika, skrzydlatego, płomiennego i szybkiego w swym biegu,

Śpiewającego razem z bogami i śmiertelnymi ludźmi,

Zręcznego, o podwójnej naturze, dzierżący klucze do wszystkiego,

Powietrznego nieba, morza, ziemi, i jak daleko bogini

Wszechrodzicielka dająca zielone plony żywi tchnienie śmiertelnych,

I tak daleko, jak [sięga] szeroki Tartar i szumiące morze;

Sam jeden władasz bowiem sterem tego wszystkiego.

Hejże, błogosławiony, przychyl się czystym modłom wyznawców,

Zaś obce i podłe żądze oddal od tych oto.

Przełożył Jacek Dziubiński

''Ερωτος

θυμίαμα αρώματα.

Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, εράσμιον, ηδύν ''Ερωτα,

τοξαλκή, πτερόεντα, πυρίδρομον, εύδρομον ορμήι,

συμπαίζοντα θεοίς ηδέ θνητοίς ανθρώποις,

ευπάλαμον, διφυή, πάντων κληίδας έχοντα,

αιθέρος ουρανίου, πόντου, χθονός, ηδ' όσα θνητοίς

πνεύματα παντογένεθλα θεά βόσκει χλοόκαρπος,

ηδ' όσα Τάρταρος ευρύς έχει πόντος: θ' αλίδουπος:

μούνος γάρ τούτων πάντων οίηκα κρατύνεις.

αλλά, μάκαρ, καθαραίς γνώμαις μύσταισι συνέρχου,

φαύλους δ' εκτοπίους θ' ορμάς από τώνδ' απόπεμπε.

Erosa [58]

Wonne kadzidła

Wzywam wielkiego, czystego, miłego, słodkiego Erosa,

łukiem mocnego, lotnego, ognisty szlak znaczącego,

pęd niewstrzymany, co igra"* z bogami i śmiertelnymi,

wielce zmyślnego, podwójnej natury"'', co klucze ma wszystkie

do podniebnego ajtheru, morza i ziemi, i płodnych

tchnień, które karmi śmiertelnym bogini zielonoowocna,

o szerokiego Tartaru i ryczącego morza:

bowiem ty jeden wszystkich tych rzeczy posiadasz ster władzy.

Przybądź, o błogosławiony, z czystymi myślami do mystów,

odpędź zaś od nich nikczemne, a obce im namiętności.

Hymn Charyt [60]

Wysłuchajcie mnie, o Charyty wielkiego imienia, wspaniale uczczone,

Córy Zeusa, jak i Eunomii o głębokim łonie,

Aglajo, Talio, jak i przebogata Eufrozyne,

Rodzicielki radości, wdzięczne, łaskawe, nieskalane,

Wielokształtne, wiecznie kwitnące, tęsknoty śmiertelnych;

Upragnione, wciąż powracające, o różanych twarzach, powabne;

Przybądźcie dawczynie bogactwa, zawsze przyjazne wyznawcom.

Przełożył Jacek Dziubiński

Χαρίτων

θυμίαμα στύρακα.

Κλύτέ μοι, ώ Χάριτες μεγαλώνυμοι, αγλαότιμοι,

θυγατέρες Ζηνός τε καί Ευνομίης βαθυκόλπου,

'Αγλαΐη Θαλίη τε καί Ευφροσύνη πολύολβε,

χαρμοσύνης γενέτειραι, εράσμιαι, εύφρονες, αγναί,

αιολόμορφοι, αειθαλέες, θνητοίσι ποθειναί:

ευκταίαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ιμερόεσσαι:

έλθοιτ' ολβοδότειραι, αεί μύσταισι προσηνείς.

Hymn do Nomosu [64]

Władcę czystego przyzywam śmiertelnych i nieśmiertelnych,

Nomos niebiański, co gwiazdy rozstawił, pieczęć prawości

między wodami morskimi a ziemią, co strzeże prawami

trwałej, niezmiennej i niewzruszonej istoty natury.

W dół poprzez niebo ogromne szybując, przynosi swe prawa,

zawiść nieprawą z poszumem i świstem w dal wypędzając:

on to sprowadza na ludzi śmiertelnych szlachetny kres życia,

bowiem on jeden ma władzę nad sterem, co życiem kieruje,

przy pomocy swych praw sprawiedliwych, nieodwracalny

nigdy, pierwotny, wszechwiedny, żyjący w pokoju z prawymi

ludźmi, nieprawym natomiast niosący największe nieszczęścia.

Błogosławiony, wszechczczony, szczodry, pragnienie nas wszystkich,

z sercem życzliwym chciej pamięć o sobie nam zesłać, najlepszy.

Źródło:

http://pantheion.pl/Hymny-orfickie