Hymny do: Tytanów, Korybanta, Demeter, Hor i Semele

Hymny orfickie cz.6

Hymn Tytanów [37]

Zapach palonego drzewa kadzidłowego

O Tytani, wspaniałe potomstwo Gai i Uranosa,

Przodkowie naszych ojców, w podziemnym świecie,

Zamieszkujący domy Tartaru w głębinach ziemi,

[Będący] początkiem i źródłem wszystkich śmiertelnych i cierpiących udręki,

Ptaków morskich i tych, które zamieszkują ziemię;

Z was bowiem wypływa wszelki ród w kosmosie.

Błagam was porzućcie okrutny gniew,

Jeśliby ktoś z ziemskich przodków zbliżył się do [waszych] siedzib.

Przełożył Jacek Dziubiński

Τιτάνων

θυμίαμα λίβανον.

Τιτήνες, Γαίης τε καί Ουρανού αγλαά τέκνα,

ημετέρων πρόγονοι πατέρων, γαίης υπένερθεν

οίκοις Ταρταρίοισι μυχώι χθονός ενναίοντες,

αρχαί καί πηγαί πάντων θνητών πολυμόχθων,

ειναλίων πτηνών τε καί οί χθόνα ναιετάουσιν:

εξ υμέων γάρ πάσα πέλει γενεά κατά κόσμον.

υμάς κικλήσκω μήνιν χαλεπήν αποπέμπειν,

εί τις από χθονίων προγόνων οίκοις επελάσθη.

Hymn Korybanta [39]

Wzywam najpotężniejszego króla wiecznej ziemi,

Szczęsnego Korybanta, wojowniczego, przerażającego,

Nocnego Kuretę, powstrzymującego straszne zmory,

Obrońcę przed zjawami, błąkającego się samotnie Korybanta,

Wielokształtnego władcę, boga o podwójnej naturze, zmiennego,

Morderczego, zranionego przez dwóch braci,

Który przybrałeś cechy świętego ciała Deo,

Przybierający postać dzikiego zwierza, mrocznego wodnego węża;

Wysłuchaj, błogosławiony, próśb, oddal straszny gniew,

Usuwając zmory, los przerażonej duszy.

Przełożył Jacek Dziubiński

Κορύβαντος

θυμίαμα λίβανον.

Κικλήσκω χθονός αενάου βασιλήα μέγιστον,

Κύρβαντ' ολβιόμοιρον, 'Αρήιον, απροσόρατον,

νυκτερινόν Κουρήτα, φόβων αποπαύστορα δεινών,

φαντασιών επαρωγόν, ερημοπλάνον Κορύβαντα,

αιολόμορφον άνακτα, θεόν διφυή, πολύμορφον,

φοίνιον, αιμαχθέντα κασιγνήτων υπό δισσών,

Δηούς ός γνώμαισιν ενήλλαξας δέμας αγνόν,

θηρότυπον θέμενος μορφήν δνοφεροίο δράκοντος:

κλύθι, μάκαρ, φωνών, χαλεπήν δ' αποπέμπεο μήνιν, παύων φαντασίας, ψυχής εκπλήκτου ανάγκας.

Hymn Demeter Eleuzyńskiej [40]

Zapach palonej żywicy drzewa styraksowego

Deo, bogini wierna matko, wieloimienne bóstwo,

Boska Demeter, wychowująca dzielną młodzież, dawczyni rozkoszy,

Dająca bogactwo bogini, żywicielko kłosów, dająca wszystko,

Ciesząca się pokojem i znojną pracą [w polu],

Opiekunko zasiewów i gleby, dawczyni stogów zboża i zielonych plonów,

Która zamieszkujesz święte sześcienne [mury] Eleuzis,

Powabna, ukochana, żywicielko wszystkich śmiertelnych,

Która pierwsza zaprzęgłaś woły w wędzidło rolnika

I uczyniłaś życie śmiertelnych dostatnim i bardzo szczęśliwym,

Wzmagająca wzrost, współdomowniczko Bromiosa, wspaniale uczczona,

Niosąca pochodnię, nieskalana, ciesząca się letnimi żniwami,

Ty ziemska, ty objawiająca się, tyś życzliwa dla wszystkich.

Ciesząca się dziećmi i kochająca je, boska, wychowująca młodzież dziewico,

Wokół twojego tronu krąży kolistymi ruchami

Wóz zaprzęgnięty w smoki, wykrzykująca [radośnie] „ełaj”,

Pojedynczo urodzona, wielodzietna bogini, wielka władczyni śmiertelnych,

Której rozliczne kształty są kwieciste, święcie kwitnące.

Przybądź, błogosławiona, godna czci, obsypująca owocami lata,

Sprowadzając pokój i rozkoszną zbożność

I szczęsny dostatek, wraz z królującym zdrowiem.

Przełożył Jacek Dziubiński

Δήμητρος 'Ελευσινίας

θυμίαμα στύρακα.

Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαίμον,

σεμνή Δήμητερ, κουροτρόφε, ολβιοδώτι,

πλουτοδότειρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα,

ειρήνηι χαίρουσα καί εργασίαις πολυμόχθοις,

σπερμεία, σωρίτι, αλωαία, χλοόκαρπε,

ή ναίεις αγνοίσιν 'Ελευσίνος γυάλοισιν,

ιμερόεσσ', ερατή, θνητών θρέπτειρα προπάντων,

η πρώτη ζεύξασα βοών αροτήρα τένοντα

καί βίον ιμερόεντα βροτοίς πολύολβον ανείσα,

αυξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, αγλαότιμος,

λαμπαδόεσσ', αγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις:

σύ χθονία, σύ δέ φαινομένη, σύ δε πάσι προσηνής:

εύτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα,

άρμα δρακοντείοισιν υποζεύξασα χαλινοίς

εγκυκλίοις δίναις περί σόν θρόνον ευάζουσα,

μουνογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοίς,

ής πολλαί μορφαί, πολυάνθεμοι, ιεροθαλείς.

ελθέ, μάκαιρ', αγνή, καρποίς βρίθουσα θερείοις,

ειρήνην κατάγουσα καί ευνομίην ερατεινήν

καί πλούτον πολύολβον, ομού δ' υγίειαν άνασσαν.

Hymn Hor [43]

Hory, córy Temidy i Zeusa władcy,

Eunomio i Dike, jak i przebogata Ejrene,

Wiosenne, trawiaste, kwieciste, nieskalane,

Mieniące się wszelkimi barwami, mocno pachnące w kwiecistych tchnieniach,

Hry wiecznie kwitnące, krążące, o przyjemnym wyglądzie,

Przywdziewające pełne rosy szaty [z] bujnego kwiecia,

Towarzyszki zabaw świętej Persefony, kiedy Mojry

I Charyty, służąc Zeusowi i Matce dawczyni plonów,

Sprowadzają je wirującymi tanecznymi kręgami ku światłu;

Przybądźcie na święte uroczystości ofiarne, o przynoszące niezawodnie

Nowym misiom zapładniające zarodki pomyślności.

`Ωρών

θυμίαμα αρώματα.

'~Ωραι θυγατέρες Θέμιδος καί Ζηνός άνακτος,

Ευνομίη τε Δίκη τε καί Ειρήνη πολύολβε,

ειαριναί, λειμωνιάδες, πολυάνθεμοι, αγναί,

παντόχροοι, πολύοδμοι εν ανθεμοειδέσι πνοιαίς,

'~Ωραι αειθαλέες, περικυκλάδες, ηδυπρόσωποι,

πέπλους εννύμεναι δροσερούς ανθών πολυθρέπτων,

<αγνής> Περσεφόνης συμπαίκτορες, ηνίκα Μοίραι

καί Χάριτες κυκλίοισι χοροίς πρός φώς ανάγωσι

Ζηνί χαριζόμεναι καί μητέρι καρποδοτείρηι:

έλθετ' επ' ευφήμους τελετάς οσίας νεομύστοις

ευκάρπους καιρών γενέσεις επάγουσαι αμεμφώς.

Hymn Semele [44]

Wzywam dziewicę Tebańską, wszechwładną królową,

Semele o pięknych kształtach, uroczych kędziorach i głębokim łonie,

Matkę noszącego tyrsy Dionizosa, dawcy radości,

Która rozpędziła wielkie zmartwienia ognistym blaskiem,

Rozsławiając zamysły nieśmiertelnego Zeusa Kronidy.

Pełniąca zaszczytną godność u szlachetnej Persefony,

Wśród ludzi śmiertelnych po trzyletnich okresach,

[Od] kiedy wtajemniczyli twojego Bakchosa. szlachetne dziecię,

W godne bogów uczty ofiarne i święte misteria.

Ciebie teraz, bogini, błagam, dziewico tebańska, królowo,

Wzywając dobrotliwą: bądź zawsze po stronie wyznawców.

Przełożył Jacek Dziubiński

Σεμέλης

θυμίαμα στύρακα.

Κικλήσκω κούρην Καδμηίδα παμβασίλειαν,

ευειδή Σεμέλην, ερατοπλόκαμον, βαθύκολπον,

μητέρα θυρσοφόροιο Διωνύσου πολυγηθούς,

ή μεγάλας ωδίνας ελάσσατο πυρφόρωι αυγήι

αθανάτη τε<υ>χθείσα Διός βουλαίς Κρονίοιο

τιμάς τευξαμένη παρ' αγαυής Περσεφονείης

εν θνητοίσι βροτοίσιν ανά τριετηρίδας ώρας,

ηνίκα σού Βάκχου γονίμην ωδίνα τελώσιν

ευίερόν τε τράπεζαν ιδέ μυστήριά θ' αγνά.

νύν σέ, θεά, λίτομαι, κούρη Καδμηίς, άνασσα,

πρηύνοον καλέων αιεί μύσταισιν υπάρχειν.

Źródło:

http://pantheion.pl/Hymny-orfickie