Aleksander Wielki czy Aleksander Przeklęty, Niszczyciel?
Wynieśliśmy z nauki w szkole, że Aleksander Wielki niósł podbitym ludom imperium perskiego wolność, demokrację, naukę i kulturę grecką oraz tolerancję religijną. Ten sielankowy obraz jest jednak zgoła zupełnie inny. Wmówiono nam, że Macedończycy zjednoczyli Grecję, czy podbój można jednak tak nazywać? Na temat macedońskiego zdobywcy już w starożytności ukształtowały się dwie tradycje, które trwają do dziś. Pierwsza pokazuje Aleksandra jako militarnego geniusza, słuchacza filozofów, krzewiciela cywilizacji, który pragnął pojednać Zachód z Orientem i szerzyć kulturę grecką aż po najdalsze krańce ziemi. Druga kreśli portret ogarniętego manią wielkości, wiecznie odurzonego alkoholem, okrutnego tyrana mordującego każdego, kto tylko stanął mu na drodze. Niewątpliwie Aleksander był bezwzględnym zwycięzcą militarnym. Bezsprzecznie zniszczył państwo perskie, z całą pewnością także przyczynił się do wzmocnienia wpływów greckich na wschodzie i poźniejszego rozwoju jej cywilizacji hellenistycznej. Czy jego rola nie jest jednak drastycznie przeceniana i obciążona mitami historycznymi i europocentryzmem?
