Lectorium Rosicrucianum - Międzynarodowa Szkoła Złotego Różokrzyża
Nauczanie Lectorium Rosicrucianum odwołuje się do tradycji kataryzmu, głosząc dualistyczną wizję świata, w którym zachodzi konflikt między statycznym ładem boskim a dynamicznym ładem naturalnym. Wyznawcy dążą do osiągnięcia gnozy, jednoznacznej z ewangelicznym „odrodzeniem z wody i z Ducha” (J 3,5). Służy temu duchowe oczyszczenie, rozumiane jako praktykowanie wegetarianizmu, abstynencja od alkoholu, tytoniu i narkotyków oraz unikanie różnych „zanieczyszczeń” w postaci np. mass mediów i okultyzmu. Ostatecznym celem gnozy ma być wewnętrzne oświecenie i zjednoczenie z Chrystusem, będące uświadomieniem sobie przez człowieka swojego boskiego pochodzenia.
W Polsce od 1986 roku Międzynarodowa Szkoła Złotego Różokrzyża działa oficjalnie jako zarejestrowany związek wyznaniowy. W Polsce w 2016 roku liczył 404 członków.
NAUKA I CELE
DWA ŁADY NATURY
Nauka Lectorium Rosicrucianum opiera się na koncepcji „dwóch ładów natury”. Po pierwsze istnieje znany nam porządek natury zawierający zarówno śmierć, jak i życie. Wszystko podlega w nim cyklom narodzin, życia, umierania i ponownych narodzin. Po drugie istnieje też pierwotny, boski ład. Pierwsze z tych dwóch pól egzystencji jest światem przemijalności, powstawania, kwitnięcia i przemijania, lub też „dialektyki”; drugie jest światem nieprzemijalności, „statyką”, w Biblii określaną mianem „Królestwa Bożego”.
ATOM ISKRY DUCHA
W sercu człowieka spoczywa uśpiona boska iskra, „atom iskry ducha” pochodzący z tego boskiego pola. U wielu poszukujących osób zasada ta wywołuje trudne do określenia poczucie pragnienia, nostalgii, rodzaj tęsknoty za dawno utraconym pierwotnym stanem, stanem zjednoczenia z Ojcem, z Bogiem.
OBUDZENIE WEWNĘTRZNEGO CHRYSTUSA
Jednym z celów pracy Lectorium Rosicrucianum jest informowanie ludzi o prawdziwym źródle ich pragnienia oraz wyjaśnianie konieczności powrotu do boskiej natury w procesie „odrodzenia z Ducha” (Jan 3:8), o którym to procesie nauczał Jezus Nikodema. Powyższy proces ponownych narodzin lub „transfiguracji” możliwy jest dzięki „codziennemu umieraniu”, jak określa to Paweł (1 Kor. 15:31). To, co umiera jest starą naturą, to co ma zostać przebudzone, to wewnętrzny Chrystus. Lectorium Rosicrucianum nie tylko naucza o wspomnianym procesie, lecz także pomaga swoim uczniom i wspiera ich w wysiłkach, aby idee te urzeczywistnić w życiu.
TRANSFIGURYSTYCZNE IDEE
Transfigurystyczne idee głoszone przez Lectorium Rosicrucianum występują w nauce wszystkich wielkich religii. Na przykład w Biblii koncepcję dwóch ładów natury, boskiego pierwiastka w sercu człowieka oraz drogi transfiguracji odnaleźć można w następujących fragmentach: „Moje Królestwo nie jest z tego świata” (Jan 18:36), „Królestwo Boże jest w was” (Łukasz 17:21), „On musi rosnąć, ja muszę maleć” (Jan 3:30).
ISTOTA LUDZKA JAKO MIKROKOSMOS
Jednym z innych fundamentalnych elementów nauki różokrzyżowców jest wiedza o człowieku jako mikrokosmosie, świecie w miniaturze. Człowiek jest systemem widzialnych i niewidzialnych ciał otoczonych polem magnetycznym i ograniczonych „mikrokosmicznym firmamentem”, inaczej „lipiką”. Idea ta w pełni koresponduje z hermetycznym aksjomatem: „tak jak na górze, tak i na dole”.
PIĘĆ GŁÓWNYCH ETAPÓW NA ŚCIEŻCE TRANSFIGURACJI
Ścieżka transfiguracji składa się z pięciu etapów:
1. Wgląd w rzeczywistą naturę ziemskiego pola życia i doświadczenie wewnętrznego wezwania do powrotu do boskiego pola życiowego.
2. Szczere pragnienie zbawienia. Poddanie istoty-ja wewnętrznej boskiej iskrze, tak aby proces wyzwolenia mógł zostać zrealizowany.
3. Samooddanie.
4. Nowa postawa życiowa, przyjęta i realizowana spontanicznie pod przewodnictwem wewnętrznej boskiej iskry.
5. Spełnienie: przebudzenie (lub zmartwychwstanie) w pierwotnym polu życiowym.
HOSTORIA
ZAŁOŻYCIELE SZKOŁY
Lectorium Rosicrucianum, Międzynarodowa Szkoła Złotego Różokrzyża powstała w Haarlem, w Holandii, gdzie do dziś mieści się jej siedziba główna. Początki Szkoły sięgają roku 1924, kiedy to bracia Z. W. Leene (1892 – 1938) i J. Leene (1896 – 1968) przyłączyli się do Towarzystwa Różokrzyża, wspólnoty założonej przez Maxa Heindla w roku 1909, w Oceanside w Kalifornii, w USA. Dwaj bracia wkrótce stali się jej bardzo aktywnymi członkami, a w 1929 roku poproszono ich o kierowanie grupą holenderską. W roku 1930 do braci Leene dołączyła pani H. Stok-Huizer (1902 – 1990), by wspólnie podjąć duchowe poszukiwania, w wyniku których, w roku 1935, uznali za niezbędne założenie niezależnego ruchu Różokrzyżowców. Pan Z. W. Leene zmarł w roku 1938, jednak J. Leene i H. Stok – Huizer kontynuowali rozpoczętą pracę. Pod przybranymi imionami Jan van Rijckenborgh i Catharose de Petri są oni autorami wielu książek, wznawianych i drukowanych do dnia dzisiejszego.
DRUGA WOJNA ŚWIATOWA
W czasie drugiej wojny światowej działalność stowarzyszenia była zakazana, jednak po jej zakończeniu, gdy tylko możliwe było ponowne podjęcie pracy, dwoje duchowych przywódców rozpoczęło nową formę pracy, której centralnym punktem stopniowo stała się koncepcja „gnozy”. Słowo „gnoza” dosłownie oznacza „wiedzę”, wiedzę, którą otrzymuje się w wyniku duchowego rozwoju, który Biblia nazywa „odrodzeniem z wody i z Ducha” (Jan 3:5). To, co dokonuje się w powyższym procesie symbolicznie przedstawione jest jako „alchemiczne gody Chrystiana Różokrzyża”.
GNOZA
W szerokim sensie termin „gnoza” odnosi się do uniwersalnego dotknięcia Chrystusa i Jego Braterstwa, oraz jego ponadczasowej wyzwalającej pracy, którą wykonywano na przestrzeni całej historii (także w erze przed- chrześcijańskiej).
CHRYSTIAN RÓŻOKRZYŻ
Imię Chrystian Różokrzyż jest określeniem stosowanym przez klasycznych różokrzyżowców XVII wieku w odniesieniu do prototypu nowej ludzkiej istoty, odrodzonej w Chrystusie.
GNOSTYCZNA SZKOŁA DUCHOWA
W roku 1945 stowarzyszenie przybrało nazwę Lectorium Rosicrucianum, występując na forum publicznym jako „Gnostyczna Szkoła Duchowa”. Działalność stowarzyszenia szybko rozprzestrzeniła się poza granicami Holandii. W chwili obecnej Lectorium Rosicrucianum posiada swoich uczniów nie tylko w wielu krajach Europy, lecz także w Ameryce Południowej, Ameryce Północnej, Afryce, Australii i Nowej Zelandii. Od czasu śmierci Jana van Rijckenborgha i Catharose de Petri pracą Lectorium Rosicrucianum kieruje Międzynarodowe Kierownictwo Duchowe, wspomagane przez Kierownictwa Krajowe oraz wiele zespołów pracy.
UCZNIOSTWO W SZKOLE
UCZNIOSTWO
Nauki o transfiguracji nie należy rozpatrywać tylko teoretycznie – trzeba ją przeżyć, wprowadzić w życie. Przeżywanie tej nauki jest głównym celem uczniostwa Szkoły Duchowej. Dla tych, którzy nie czują się gotowi do praktykowania uczniostwa w tym sensie, a jednak pragną pozostawać w kontakcie ze Szkołą, możliwe jest członkostwo. Obie formy przynależności połączone są z uiszczaniem comiesięcznych składek.
ŚWIĄTYNIE, OŚRODKI KONFERENCYJNE I CENTRA W MIASTACH
W wielu krajach Lectorium Rosicrucianum ma swoje świątynie i ośrodki konferencyjne, gdzie uczniowie regularnie spotykają się na służbach świątynnych i innych spotkaniach, podczas których studiują filozofię transfigurystyczną i rozważają możliwości wprowadzenia jej w życie. Na świecie istnieje również około 160 centrów miejskich. Służą one tym samym celom, a także wykorzystywane są na odczyty i kursy dla zainteresowanych.
REFORMY ŻYCIA. MORALNOŚĆ.
Od uczniów oczekuje się, że dokonają podstawowej reformy swego sposobu życia, polegającej na wegetarianizmie oraz abstynencji od alkoholu, narkotyków i papierosów. Oczekuje się również wysokiego poziomu moralnego. Zarówno w aktywnościach wewnętrznych, jak i w rozwoju wewnętrznym mężczyźni i kobiety mają jednakowy udział. Uczniowie należą do wszystkich przedziałów wiekowych i warstw społecznych.
PRACA Z MŁODZIEŻĄ
Wielką wagę przykłada się do wychowania młodzieży. Dzieci i młodzież (w wieku od 6 do 18 lat) zapoznają się z podstawowymi koncepcjami nauki gnostycznej na podstawie baśni i opowiadań. W Holandii Lectorium Rosicrucianum posiada również dwie szkoły podstawowe: Szkoły Jana van Rijckenborgha.
DUCHOWE ZNACZENIE PRACY Z DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ
Szkoła Duchowa Złotego Różokrzyża rozwinęła międzynarodową pracę z młodzieżą, aby pozostawać do dyspozycji rodziców i dzieci w szybko zmieniających się czasach. Praca ta rozwija się intensywnie również w Polsce. Podstawę dla niej stanowi przede wszystkim miłość i przyjaźń – których nie należy jednak rozumieć w zewnętrznym znaczeniu tych słów. Chodzi tu bowiem o idee objawiające się z rzeczywistości nowej duszy oraz wewnętrznej potrzeby, aby zapewnić duszy dziecka czystą atmosferę dla rozwoju nowej świadomości; aby niejako sama mogła odnaleźć w sobie idee miłości, sympatii dla innych i odpowiedzialności. Jest to pragnienie, aby ofiarować dzieciom nową perspektywę życia, i to jaką perspektywę!
Praca z młodzieżą opiera się na fundamencie nowej duszy, która w niepewnych czasach stanowi ochronny płaszcz dla wewnętrznej istoty młodego człowieka. Daje mu wolność w aspekcie duchowym na podstawie praatomu, Iskry Ducha, obecnej w jego sercu. Ten pratyp niesie w sobie archetypiczny i architektoniczny plan stworzenia oraz prawdziwe zadanie człowieka. To właśnie ten fundament wypromieniowuje impulsy czystej miłości i przyjaźni, które z największą troską ofiarowujemy młodemu człowiekowi. Gdyby tak nie było, praca ta nie miałaby racji bytu.
Każde dziecko potrzebuje takiej miłości i przyjaźni od drugiego człowieka; bycia ujrzanym i rozpoznanym według swej najgłębszej, prawdziwej natury, z zalążka obecnej w nim nowej duszy. Pomyślcie jak trudno jest objawić tak nieograniczoną istotę, żyjącą poza czasem i przestrzenią w maleńkim ciele dziecka, które ponownie musi zamieszkać w tym wymiarze. Całkowite uformowanie tej relacji, której celem jest objawienie prawdziwego człowieka, jako trójjedni: Ducha-duszy-ciała, wymaga wielu lat pracy już na etapie dorosłości oraz harmonijnego rozwoju na płaszczyźnie nośnika duszy – czterokrotnej osobowości i pozostałych ukrytych części mikrokosmosu. Oprócz tego dziecko ma potrzebę uzyskać wgląd w życie: w „jak?” I „dlaczego?” wszystkich zjawisk życiowych.
Powyższe punkty wyjścia tworzą podstawę międzynarodowej pracy młodzieżowej Złotego Różokrzyża. Panuje tu wzajemne zrozumienie, szacunek i szczerość. Nie znaczy to jednak, że osoby odpowiedzialne za prowadzenie tej pracy zamykają oczy na rzeczywistość. Ich spojrzenie wynika z gnostycznej nauki i zastosowania wszystkich jej aspektów w codziennym życiu. W świetle gnostycznej świadomości wszystkie rzeczy i zjawiska otrzymują swoje właściwe miejsce. To także jest potrzebą młodego człowieka, gdyż pragnie on łączyć ścieżkę z życiem nie w jakimś wyimaginowanym idealnym świecie, ale w żywym dzisiaj – tu i teraz!
Świat, w którym dorośli i dzieci muszą żyć razem, jest często sprzeczny. Obserwując dorosłych można stwierdzić, że z wiekiem ich świadomość często ulega stopniowemu skostnieniu, a niekiedy i degeneracji. Ich życie pogrąża się w gąszczu utartych myślowych schematów i zewnętrznych ocen. Jakże często dzieci stanowią pod tym względem jasny punkt w ich życiu! Odparowują ciosy, mimo iż tak naprawdę to one same powinny być osłaniane.
Nowa dusza, wspaniała istota obecna w ich systemie mikrokosmicznym, może się wciąż jeszcze przejawiać, gdyż nie wypiła do końca pucharu zapomnienia podawanego człowiekowi stale na nowo w naszym świecie.
Tego wewnętrznego głosu dorośli często już nie słyszą, zagubieni w labiryncie materialnego życia… Dlatego praca młodzieżowa Złotego Różokrzyża jest skierowana nie na biologiczne ożywienie, lecz na obudzenie „prapodstawy istnienia”, a wraz z nią odwagi życiowej, która jest tak konieczna, aby w tych niespokojnych czasach odkryć wewnętrzne misterium duszy we wnętrzu każdego człowieka; aby odnaleźć tą jedyną, nieśmiertelną podstawę, która jest spotkaniem i zarazem połączeniem się z prawdziwym Jedynym Źródłem wszelkiego Życia. Tak rodzi się prawdziwe człowieczeństwo.
PYTANIA I ODPOWIEDZI
KIEDY ZOSTAŁA ZAŁOŻONA MIĘDZYNARODOWA SZKOŁA ZŁOTEGO RÓŻOKRZYŻA?
Początki Lectorium Rosicrucianum sięgają roku 1924, kiedy bracia Zwier Willem Leene (1892-1938) i Jan Leene (1896-1968) rozpoczęli pracę duchową w Het Genootschap Rozekruisers (Towarzystwie Różokrzyżowców), Holenderskiej odnodze Rosicrucian Fellowship (Oceanside, California, USA), założonej przez Maxa Heindla w roku 1909. W 1935 bracia zdecydowali kroczyć dalej ścieżką duchową z odrębnie stworzoną grupą, niezależnie od the Rosicrucian Fellowship. Po drugiej wojnie światowej społeczność przyjęła nazwę „Lectorium Rosicrucianum“. Przywódcami duchowymi Lectorium Rosicrucianum byli Jan van Rijckenborgh (Jan Leene, 1896 – 1968) i Catharose de Petri (Henriette Stok-Huizer, 1902-1990).
OD JAK DAWNA ISTNIEJĄ RÓŻOKRZYŻOWCY?
Nazwa „Różokrzyż” była dziedziczona już od wieków średnich. Po raz pierwszy opublikował ją w pismach niemiecki teolog Johann Valentin Andreae u zarania XVII wieku. To są klasyczne manifesty Różokrzyżowców : “Wołanie Braterstwa Różokrzyża ” (1614), “Wyznanie Braterstwa Różokrzyża” (1615) oraz “Alchemiczne Gody Chrystiana Różokrzyża” (1616). W pismach tych opisana jest legendarna postać o imieniu Chrystian Różokrzyż i jego Braterstwo Różokrzyża. Poszukiwali oni odnowy Chrześcijaństwa w duchu wczesnochrześcijańskim. Wydanie owych pism wywołało w Europie sensację w wieku XVII i później. W ślad za nimi ujrzały światło dzienne liczne publikacje odnośnie idei różokrzyżowców różnych autorów.
JAKIM RODZAJEM SZKOŁY JEST LECTORIUM ROSICRUCIANUM?
Międzynarodowa Szkoła Złotego Różokrzyża jest gnostyczną szkołą duchową, która ma swoje korzenie we wczesnym Chrześcijaństwie i naukach mądrości hermetycznej.
CZY ISTNIEJĄ INNE GRUPY RÓŻOKRZYŻA?
Siedemnastowieczny impuls Różokrzyża napotkał różne sposoby pojmowania. Stąd też w ciągu stuleci aż do dziś uformowały się rozmaite grupy różokrzyżowe. Nie wszystkie idą w ślad tej samej wizji.
JAKI JEST CEL MIĘDZYNARODOWEJ SZKOŁY ZŁOTEGO RÓŻOKRZYŻA?
Celem Międzynarodowej Szkoły Złotego Różokrzyża jest pokazać ludziom, którzy tego szukają, ścieżkę chrześcijańskiego wtajemniczenia jako drogę fundamentalnej przemiany przy wsparciu społeczności uczniów.
CZY MIĘDZYNARODOWA SZKOŁA ZŁOTEGO RÓŻOKRZYŻA DĄŻY DO JAKICHŚ CELÓW POLITYCZNYCH?
Nie, Szkoła nie dąży do żadnych celów politycznych.
JAKIE SĄ FILARY NAUK RÓŻOKRZYŻOWYCH LECTORIUM ROSICRUCIANUM?
Z perspektywy Różokrzyża, poza światem fizycznym istnieje świat wyższy, świat nieśmiertelnego życia. Stąd Różokrzyżowcy mówią o dwu ładach natury. Świat śmiertelny posiada dwie sfery : materialną, gdzie mieszkamy oraz „drugą stronę”, mieszkanie umarłych. Ten układ kontrastuje z boskim światem doskonałości i życia wiecznego. Pole wyższego istnienia, ktore było domem ludzkości przed jej zejściem w świat materialny. Porządek boskiej natury nie znajduje się na innej planecie, ale istnieje w tej samej przestrzeni co ten świat, ale na innym poziomie wibracyjnym. Z punktu widzenia Różokrzyża człowiek jest istotą podwójną. Śmiertelny człowiek jest zrodzony ze świata materialnego. Nosi w sobie iskrę nieśmiertelnego ducha, „Różę Serca”, która pochodzi z wyższej natury. W owej iskrze ducha zawarta jest jako ziarno idea i struktura pierwotnej, doskonałej istoty ludzkiej. Pole energetyczne wokół tego duchowego centrum, które otacza również całego materialnego człowieka, nazywane jest „mikrokosmosem”. Zadaniem życiowym człowieka jest przebudzenie tej boskiej duszy z iskry ducha i odtworzenie utraconego kontaktu duszy z jej wymiarem duchowym. Dokonuje się za pośrednictwem siły Chrystusowej. Biblia nazywa ten proces „odrodzeniem z wody i Ducha” (Jan 3:5). Różokrzyżowcy mówią o wielkiej przemianie człowieka, „transfiguracji”.
JAK ROZUMIANA JEST REINKARNACJA W NAUKACH RÓŻOKRZYŻA?
Nauka Międzynarodowej Szkoły Złotego Różokrzyża wyjaśnia, że śmiertelna osobowość człowieka nie podlega reinkarnacji. Jest ona niepowtarzalna, złożona z materii śmiertelnego świata i w swoim czasie ulegnie znów rozwiązaniu do pierwotnej postaci tej materii. To iskra ducha w człowieku i jego pole energetyczne – mikrokosmos, zyskują doświadczenie w cyklu narodzin i śmierci w świecie materialnym – świecie przeciwieństw. W kolejnych inkarnacjach mikrokosmosu nowa śmiertelna osobowość otrzymuje zadanie wyzwolenia mikrokosmosu z więzów, które łączą go z kołem narodzin i śmierci – zadanie poprowadzenia go z powrotem do jego prawdziwego mieszkania, świata dusz duchowych. Siła, która umożliwia ten powrót jest atmosferyczną siłą Chrystusową, którą uczeń Różokrzyża zakotwicza w swoim systemie w ciągu życia. Siła ta rozpuszcza karman wiążący mikrokosmos z materią i pozwala, aby wzrastał nieśmiertelny, boski człowiek.
W JAKI SPOSÓB JEST PRAKTYKOWANA ŚCIEŻKA RÓŻOKRZYŻA?
Różokrzyżowcy przyznają rozwojowi duchowemu w swoim życiu pierwsze miejsce i dążą do życia kierowanego przez Światło duszy i ducha, zamiast przez samolubne ego. To Światło nigdy nikogo nie forsuje, ale promieniuje, gdy tylko człowiek otworzy się na nie. Różokrzyżowcy idą ścieżką w społeczności ludzi podobnie myślących. Przy wspólnej kontemplacji i skupieniu na celu odrodzenia duszy wytwarza się pole siły duchowej, które wzmacnia jednostkę i prowadzi do żywej wiedzy o ścieżce.
CO ZNACZY BIBLIA DLA RÓŻOKRZYŻOWCÓW?
Biblia, szczególnie Nowy Testament, jest duchową podstawą ścieżki i nauki Różokrzyża. Biografię Jezusa w biblijnych Ewangeliach, pismach apokryficznych i wczesnochrześcijańskich manuskryptach różokrzyżowcy rozumieją nie tylko jako opowieści historyczne. Jest to raczej symboliczny, zakodowany opis wewnętrznej, duchowej ścieżki, którą podążają różokrzyżowcy, a która ma odniesienie do ewangelicznych słów Jezusa „Naśladujcie mnie”.
CO TO ZNACZY GNOZA?
Słowo « Gnoza » pochodzi od greckiego określenia światła wiedzy (gnosis, γνῶσις). Na ścieżce Różokrzyża Gnoza jest wewnętrznym urzeczywistnieniem wszechobecnego Światła Boga. To siedmiokrotne Światło staje się dla ucznia na ścieżce wewnętrznym doświadczeniem i duchową siłą życiową. Gnoza stanowi wewnętrzne doświadczenie Boga i dlatego nigdy nie ma formy dogmatu, ale żywej wiedzy. Ukazuje się w różnych formach w określonych okresach historycznych i fazach rozwoju człowieka. Doświadczenia osób poszukujących również różnią się od siebie.
CZY RÓŻOKRZYŻOWCY SĄ GNOSTYKAMI?
Lectorium Rosicrucianum, Międzynarodowa Szkoła Złotego Różokrzyża plasuje się w tradycji gnostycznej. Jednak jej nauki różnią się częściowo od nauk poprzednich szkół gnostycznych, ponieważ w człowieku u zarania ery Wodnika początek drogi do innego stanu świadomości jest inny, niż u człowieka w przeszłości. Na przykład, Szkoła Złotego Różokrzyża nie postrzega świata materialnego jako dogłębnie złego, jak nauczano tego w starożytnych gnostycznych szkołach inicjacyjnych. Świat materialny jest ćwiczebną szkołą, w której uczeń ma możliwość przeprowadzić alchemiczny proces przemiany, by mikrokosmos mógł powrócić do swojej pierwotnej ojczyzny.
CZYM DLA RÓŻOKRZYŻOWCÓW JEST WTAJEMNICZENIE?
Wtajemniczenie oznacza przebudzenie w wyższym stanie bytu i świadomości. Co to dokładnie oznacza zależy od punktu początkowego danej osoby, ponieważ jest kilka rodzajów i wiele poziomów wtajemniczenia. W poprzednich erach szkoły inicjacyjne pracowały głównie nad indywidualizacją człowieka i jego samoodpowiedzialnością. Ten etap został już osiągnięty przez całą ludzkość. Pod tym względem człowiek XXI wieku dotarł do końca długiej ścieżki ewolucyjnej stawania się świadomym w materii. Dziś, u zarania ery Wodnika, należy odnaleźć i przejść przez kolejny poziom wtajemniczenia. Różokrzyżowcy nazywają ten wyższy poziom „transfiguracją”. Celem tego etapu jest przezwyciężenie więzów materii przez narodziny nowej świadomości. Praca nad ukierunkowaną na siebie osobowością nie jest najważniejsza. Celem wtajemniczenia w erze Wodnika jest odrodzenie ducha, duszy i ciała i osiągnięcie zupełnie nowego stanu istoty ludzkiej.
CO ZNACZY NAZWA 'ZŁOTY RÓŻOKRZYŻ'?
Krzyż jest jednym ze starożytnych symboli ludzkości. Takie symbole zawsze odnoszą się do wielowymiarowych zjawisk duchowych. W swoim pochodzeniu nie są wytworami ludzkiego umysłu, ale są wpromieniowywane z wyższej rzeczywistości do zbiorowego pola świadomości ludzi. Dlatego zawsze pozwalają one na kilka interpretacji na różnych poziomach. Poziomą belkę krzyża można widzieć jako symbol życia w materialnym świecie, który charakteryzują przeciwieństwa dobra i zła, dnia i nocy, życia i śmierci. Belka pionowa symbolizuje Ducha Boga, który promieniuje na ten świat i wzywa ludzi do spełnienia ich prawdziwego przeznaczenia. Jeżeli człowiek słyszy to wołanie i otwiera serce na Światło, duch i materia spotykają się w przecięciu belek krzyża, w sercu i ukryta Róża serca rozkwita, stając się tym samym nieśmiertelną duszą człowieka. W aspekcie duchowym, złoto symbolizuje połączenie między duchem i substancją na najniższym poziomie objawienia. Na poziomie życia duch i pierwotna substancja spotykają się w duszy, którą z kolei symbolizuje “złoto”. Dlatego szkoła mówi o „Złotym Różokrzyżu”.
CO ZNACZY SYMBOL KOŁA, TRÓJKĄTA I KWADRATU, KTÓRY JEST SYMBOLEM LECTORIUM ROSICRUCIANUM?
Koło oznacza niepoznawalnego, makrokosmicznego Ducha Boga, pełnię (Pleromę), z której wypływa całe objawienie i która obejmuje całe stworzenie. Z koła rozwija się trójkąt, który oznacza boskiego ducha w jego potrójnym objawieniu jako Ojca, Syna i Ducha Świętego. Z Ducha Świętego rozwija się “kwadrat budowy”, ucieleśnienie boskiej idei w materii. Koło, trójkąt i kwadrat na każdym poziomie – czy to makrokosmicznym, kosmicznym, czy mikrokosmicznym – są uniwersalnym symbolem boskiej kreacji, doskonałą manifestacją ducha (koło), duszy (trójkąt), ciała (kwadrat). Dlatego znakiem jedności koła, trójkąta i kwadratu jest także symbol boskiej istoty ludzkiej, która ma zostać odkryta na ścieżce Różokrzyża.
CO RÓŻOKRZYŻOWCY ROZUMIEJĄ POD POJĘCIEM 'SZKOŁY DUCHOWEJ'?
Ten, kto pragnie iść ścieżką Różokrzyża, musi być gotów uczyć się od początku. Stosując siły duchowe, które są aktywne w Międzynarodowej Szkole Złotego Różokrzyża, uczeń zyskuje wewnętrzną wiedzę o ich istnieniu, oraz o znaczeniu i celu swojego życia. Dzięki tej wiedzy musi odnaleźć swoją drogę i iść nią w wolności. Dlatego w szkole nie ma “nauczyciela” czy też “guru”, ani też atmosfery popisu czy rywalizacji. Ścieżka otwiera się w samych uczniach na różnych etapach. Boski człowiek jawi się jako Trójnia osobowości, duszy i ducha. Celem Międzynarodowej Szkoły Złotego Różokrzyża nie jest doskonalenie śmiertelnej osobowości. Jej ostatecznym celem nie jest wyłącznie rozwój duszy. Chodzi o całkowitą odnowę systemu człowieka poprzez połączenie odrodzonej duszy z duchem dzięki transfiguracji, ścieżce wtajemniczenia. Dlatego Lectorium Rosicrucianum nazywa się „szkołą duchową”.
W JAKI SPOSÓB LECTORIUM ROSICRUCIANUM JEST FINANSOWANA?
Lectorium Rosicrucianum, Międzynarodowa Szkoła Złotego Różokrzyża, jest w całości finansowana ze składek i darowizn.
CZY KAŻDY MOŻE NALEŻEĆ DO LECTORIUM?
Każdy poważnie zainteresowany w wieku powyżej osiemnastu lat może należeć do Lectorium Rosicrucianum. Szkoła nie czyni rozróżnień co do rasy, statusu społecznego ani zawodowego.
CZY MĘŻCZYŹNI I KOBIETY W SZKOLE ZŁOTEGO RÓŻOKRZYŻA SĄ RÓWNI?
Tak, mężczyźni i kobiety na równi wykonują zadania, funkcje i podejmują odpowiedzialność.
WIZYTY W NASZYCH CENTRACH
Cieszymy się na przybycie gości do naszego centrum. W centrach zajmujemy się pracą nad wewnętrznym samopoznaniem w grupie, która ma wspólny cel.
CISZA
Osiągnięcie wewnętrznej ciszy wśród zgiełku życia codziennego wymaga dużo czasu, dlatego też nasze centra są otwarte przynajmniej 45 minut przed wydarzeniami i medytacjami gnostycznymi. Jeżeli odwiedzają Państwo nasze centrum po raz pierwszy, zachęcamy do przybycia pół godziny przed rozpoczęciem danego wydarzenia. Dzięki temu można mieć czas na zapoznanie się z miejscem, osobami i programem.
W centrach można zapoznać się z literaturą Szkoły i czasopismem Pentagram.
CO TO JEST MEDYTACJA GNOSTYCZNA?
Słowo medytacja pochodzi od łacińskiego meditatio – zagłębianie się w myślach, rozważanie, namysł.
Jak rozumiemy określenie „medytacja gnostyczna”?
Jest to proces, który z jednej strony umożliwia „spojrzenie w siebie, w świat wewnętrzny”, a z drugiej strony ma doprowadzić do połączenia oczyszczonej w ten sposób duszy poszukującego z polem Ducha, ze Źródłem Wszechrzeczy.
Medytacja nie wymaga zastosowania określonych technik czy praktyk, ale pełnego samooddania (myśli, pragnień i dążeń) człowieka ziemskiego sile miłości pochodzącej z boskiego świata. W jego wyniku dochodzi do „roztworzenia” naszego egocentrycznego „ja”, przyczyny wszystkich naszych cierpień. Proces samooddania prowadzi do rozkwitu “róży serca” – doskonałej boskiej zasady ukrytej w każdym człowieku.
SŁOWNIK RÓŻOKRZYŻOWY
ATOM ISKRY DUCHA
patrz Róża serca
AUTHADES
Authades: siła o lwiej głowie: nieświęta wola człowieka zrodzonego z materii; także w ogólnym sensie nieświęty szał człowieka-ja (imię zaczerpnięto z gnostycznej Ewangelii Pistis Sophia).
C.R.C
C.R.C: klasyczny skrót imienia Chrystiana Różokrzyża: określenie prototypu człowieka, który w drodze transfiguracji dopełnił powrotu do prawdziwego, nieśmiertelnego stanu człowieka. Siedem faz tej ścieżki opisanych jest jako siedem dni nowego tworzenia w Alchemicznych godach Chrystiana Różokrzyża, zawoalowanej opowieści Johanna Valentina Andreae.
DEMIURG
istota duchowa pochodząca od Boga, Ojca. Demiurg jest stwórcą świata z prasubstancji, którą stworzył nie on lecz Bóg, Ojciec. Stanowi on jedność ze słowem, z duszą świata.
DIALEKTYKA
Dialektyka: nasze dzisiejsze pole życia, w którym wszystko objawia się w połączeniu ze swoim przeciwieństwem. Dzień i noc, światło i ciemność, radość i ból, młodość i starość, dobro i zło, życie i śmierć itd. są w sposób nierozerwalny ze sobą połączone; jedno następuje w sposób nieunikniony po drugim i w ten sposób jedno tworzy drugie. W wyniku tego fundamentalnego prawa wszystko w naszym polu bytu poddane jest ciągłej zmianie i zniszczeniu, narodzinom, rozkwitowi oraz zanikowi. Skutkiem tego prawa nasze pole bytu jest obszarem skończoności, cierpienia, bólu, krzywdy, choroby i śmierci. Z drugiej strony prawo dialektyki, z wyższego punktu widzenia, jest prawem boskiej łaski. Dzięki ciągłemu niszczeniu i odnawianiu zapobiega się ostatecznemu skrystalizowaniu człowieka. Daruje mu ono wciąż na nowo ponowną możliwość objawienia, a przez to szansę na poznanie celu swojego bytu i na wkroczenie na ścieżkę powrotu.
DUSZA DUCHOWA
Droga endury, droga uczniostwa w gnostycznej Szkole Duchowej ma na celu przebudzenie prawdziwej, nieśmiertelnej duszy z jej latentnego stanu. Skoro tylko dusza przebudzi się ze swojego śmiertelnego snu, dochodzi do ponownego połączenia z powszechnym Duchem, z Bogiem. To na nowo nawiązane połączenie między Duchem a duszą, między Bogiem a człowiekiem przejawia się w pełnym chwały zmartwychwstaniu tego Drugiego, powrocie prawdziwego człowieka do domu Ojca. Dusza, której dane jest świętować to połączenie, to zjednoczenie się z „Pymandrem” egipskiej Pragnozy, jest duszą duchową. Jest to jednia Ozyrys (Duch)-Izyda (dusza), Chrystus-Jezus, Ojciec-Syn, alchemiczne gody Chrystiana Różokrzyża dawnych Różokrzyżowców, gody boskiego oblubieńca z jego boską oblubienicą.
ENDURA
Endura: ścieżka złamania „ja”, ścieżka ostatniej śmierci poprzez rezygnację „ja” na rzecz tego Innego, nieśmiertelnego człowieka Janowego, który „prostuje ścieżki dla swojego Boga”. Jest to praktyczna realizacja słów „On” – ten boski Inny – „musi wzrastać, a ja muszę maleć”, co oznacza; ja muszę zniknąć, aby ten boski Drugi mógł we mnie żyć. Droga endury jest klasyczną drogą wszystkich czasów. Na tej drodze upadły człowiek – dzięki oczyszczającemu ogniowi całkowitego odwrotu życiowego – może wznieść się do swojej prawdziwej, nieśmiertelnej istoty i powrócić do Ojca. Droga człowieka przez świat dialektyki jest życiem, aby umrzeć. Endura jest dobrowolnym umieraniem, aby móc żyć; „Kto życie swoje chce stracić z mojego powodu, ten je znajdzie”.
EONY
a) monstrualne formacje nieświętych sił natury powstałe na przestrzeni czasu z oderwanego od Boga życia (myślenia, woli, uczucia i pragnień) upadłej ludzkości. Dzielą się na dwanaście głównych grup. Jako wytwory ludzkości, które całkowicie wyrwały się spod jej kontroli, sprawują one władzę nad ludzkością. Te samoutwierdzające się siły zmuszają ludzkość do kroczenia wyznaczonymi przez nie nieświętymi drogami, aby wzmocnić w ten sposób jej przywiązanie do obracającego się koła dialektyki.
b) poza tym pod tą nazwą rozumie się hierarchiczną grupę sprawującą władzę nad czaso-przestrzenią, zwaną też hierarchią dialektyczną lub „najwyższym władcą tego świata”. Jest to najwyższa, wywodząca się z upadłej ludzkości metafizyczna formacja władzy, identyczna co do istoty ze wspomnianymi w punkcie a) eonami natury. Przy pomocy tej lucyferycznej władzy nad upadłym światem dialektycznym, nadużywają one wszystkich sił natury i ludzkości, popychając ją do ciągłej nieświętej działalności w celu realizacji swoich ciemnych zamiarów. Kosztem straszliwego cierpienia ludzkości istoty te uzyskały wolność od koła dialektyki, wolność, którą mogą utrzymać jedynie wtedy, gdy powodowani koniecznością samoutwierdzenia sprawiają, że cierpienie świata wzrasta w sposób nieograniczony i jest utrwalane. (Poleca się w tym kontekście lekturę książki: „Nadchodzący nowy człowiek”, część 1, rozdział 10)
GNOZA
Gnoza: a) oddech Boga, Bóg, Logos, źródło wszystkich rzeczy, objawiające się jako Duch, Światło, Siła i Mądrość, b) Powszechne Braterstwo będące nosicielem oraz objawieniem pola promieniowania Chrystusa, c) żywa wiedza, obecna u Boga i będąca jego częścią, która poprzez odrodzenie duszy, będące narodzinami światła Boga, osiąga pymandryczny stan świadomości.
ISKRA ŻYCIA
Istoty posiadające iskrę życia: istoty zrodzone z natury, którym brak jest róży serca, atomu iskry Ducha. Ludzie ci są nastawieni całkowicie na życie w grubomaterialnej sferze ziemskiej, dobrze się w niej czują i nie odczuwają braku jakiegokolwiek życia wewnętrznego. W rzeczywistości nie są oni ludźmi, a tylko czysto naturalnymi zjawiskami, absolutnie odpornymi na wszelkie duchowe poruszenie. Życie w oddaleniu od Boga, kontynuowane od wielu generacji, nieuchronnie prowadzi do powstania istot posiadających iskrę życia, które rodzą się i umierają, nie pozostawiając po sobie pozytywnego rezultatu życiowego. Dzisiejsza ludzkość liczy wiele setek milionów tego rodzaju ludzkich zjawisk.
ISTOTA AURYCZNA
Istota auryczna: firmament auryczny, system centrów zmysłowych, punktów siły i punktów żaru, w którym zakotwiczony jest cały karman człowieka. Nasza ziemska, śmiertelna istota jest projekcją tego firmamentu i jest całkowicie uzależniona od jego możliwości, ograniczeń i rodzaju. Istota auryczna jest ucieleśnieniem całego bagażu grzechu upadłego mikrokosmosu. Jest to stare (mikrokosmiczne) niebo, które poprzez totalny przewrót życiowy skierowane na Gnozę musi przeminąć i zostać zastąpione nowym niebem. Następstwem tego jest Nowa Ziemia, Zmartwychwstanie prawdziwego człowieka, w którym Duch, dusza i ciało odpowiadają znowu boskiemu planowi tworząc harmonijną, nieprzemijalną jedność.
MIKROKOSMOS
Mikrokosmos: człowiek jako minutus mundus, jako mały świat, tworzy złożony, kulisty system życiowy, w którym poczynając od środka można wyróżnić; osobowość, istotę auryczną, siedmiokrotne pole magnetyczne. Rzeczywisty człowiek jest mikrokosmosem. To co w tym świecie rozumiane jest pod pojęciem „człowiek” jest jedynie okaleczoną osobowością zdegenerowanego mikrokosmosu. Nasza dzisiejsza świadomość jest jedynie świadomością osobowości, a zatem świadoma jest jedynie pola bytu, do którego należy.
NATURA ŚMIERCI
W naszym obecnym polu bytu panuje prawo ciągłej przemiany i niszczenia. Wszystko to, co tutaj zostaje powołane do bytu, znajduje się już od pierwszej chwili swojego pojawienia się na drodze ku upadkowi. Dlatego też to, co nazywamy życiem, jest jedynie bytem pozornym, wielkim złudzeniem. Ból zniszczenia, który tutaj tak głęboko odczuwamy, usiłuje doprowadzić nas do zrozumienia, że świat dialektyki, natura śmierci nie jest polem życiowym przeznaczonym dla człowieka, lecz że jest nim natura życia, pierwotne pole adamowe, które w Biblii określane jest mianem „Królestwa”.
NAUKA POWSZECHNA
Nauka Powszechna: nie jest to „nauka” w potocznym znaczeniu tego słowa. Nie można jej też znaleźć w książkach. Jest to w najgłębszej istocie żywa rzeczywistość Boga, z której uszlachetniona po temu świadomość, świadomość hermetyczna czyli pymandryczna może czytać i rozumieć wszechwiedzę Stwórcy.
OGIEŃ WĘŻOWY
Ogień wężowy: ogień duszy i ogień świadomości, zlokalizowany w kręgosłupie.
OKULTYZM
Praktyki magiczne związane z wiarą w istnienie tajemnych sił w przyrodzie, stanowiące dokładne zaprzeczenie religii i wiary w Boga.
PISTIS SOPHIA
a) gnostyczna Ewangelia z drugiego stulecia przypisywana Walentynowi; została ona zachowana w nienaruszonym stanie i głosi drogę wyswobodzenia w Chrystusie, ścieżkę transmutacji i transfiguracji, przedstawioną we wszystkich szczegółach z wywierającą wielkie wrażenie czystością,
b) również określenie prawdziwego ucznia, który wytrwał aż do spełnienia.
PRZECIWNATURA
nasze dialektyczne pole bytu, w którym upadła, to znaczy oddzielona od Ducha ludzkość pogrążona jest w swojej samowoli. Życie to, w odłączeniu od wyznaczonego przez Boga kosmicznego porządku, spowodowało zło, którym charakteryzuje się pod każdym względem nasze pole bytu, a które usiłujemy następnie zwalczać, powodowani tą samą samowolą. Zgodnie z naturą tego nieboskiego czyli przeciwnego naturze rozwoju może on zostać zniszczony jedynie poprzez «pojednanie z Bogiem», jak to określa Biblia, a także poprzez wierne i konsekwentne zastosowanie tego pojednania, lub wyrażając to inaczej: poprzez odtworzenie połączenia z Duchem przez transmutację i transfigurację, i zawarty w nich powrót do dobrowolnego przestrzegania powszechnego, kosmicznego porządku.
PYMANDER
Pymander: ożywiający Duch, objawiający się w odrodzonym człowieku-duszy. Objawienie to dochodzi do skutku w dwojaki sposób; najpierw formuje się siedmiorakie promieniowanie jądra mikrokosmosu przez wejście do przybytku głowy; i później, gdy dzieło zbawienia (umożliwione przez samopoświęcenie się śmiertelnej duszy) zostanie w ten sposób spełnione, poprzez zmartwychwstanie nieograniczonego, niewypowiedzianie cudownego niebiańskiego człowieka, wewnętrznej istoty Chrystusowej z grobu natury, praatomu z punktu środkowego mikrokosmicznej ziemi. Rozwój ten jest zatem w pełni chrystocentryczny; Chrystus zstępuje po swoim ukrzyżowaniu (zstąpieniu boskiego Światła do śmiertelnej osobowości) do środka ziemi, aby powstać ze swojego grobu, gdy dokona w nim swego dzieła zbawienia.
RÓŻA SERCA
Róża serca: mistyczne określenie atomu iskry Ducha (zwanego także praatomem lub atomem Chrystusowym), pokrywającego się mniej więcej z najwyższym punktem prawej komory serca; matematyczny punkt środkowy mikrokosmosu, relikt boskiego życia. Róża serca, zwana także złotym ziarnem siewnym Jezusa lub cudownym klejnotem w kwiecie lotosu, jest zarodkiem nowego mikrokosmosu, boskim nasieniem, które, niczym obietnica łaski, zawarte jest w upadłym człowieku, aby mógł kiedyś nadejść moment, w którym przypomni on sobie o swoim pochodzeniu i przepełni go tęsknotą za domem Ojca. Wtedy powstanie możliwość, aby Światło duchowego słońca, Światło Gnozy przebudziło uśpiony pączek róży i w przypadku pozytywnej reakcji oraz wytrwałego ukierunkowania ucznia rozpoczęło proces regeneracji człowieka, zgodnie z zamiarem boskiego planu ratunkowego.
SFERA ODBIĆ
obydwie połowy bytu tego dialektycznego porządku natury. Sfera materialna jest obszarem, w którym żyjemy w naszym materialnym objawieniu. Sfera odbić jest obszarem, w którym przebiega między innymi proces między śmiercią i reinkarnacją. Składa się ona poza sferami piekieł i ognia czyśćcowego (sfery oczyszczenia), ze sfery nazywanej w religiach naturalnych i okultyzmie «niebem» i «wiecznym życiem». Te niebiańskie sfery oraz życie w nich są podobnie jak życie w sferze materialnej poddane skończoności i czasowości. Sfera odbić jest zatem miejscem czasowego pobytu zmarłych, co nie oznacza, że osobowość która zmarła, otrzymuje nowe życie, bowiem nie ma żadnej kontynuacji dla czterokrotnej osobowości. Jedynie najgłębsze jądro świadomości, błysk ducha bądź też dialektyczna iskra zostaje przyjęta czasowo do istoty aurycznej i tworzy podstawę świadomości dla nowej osobowości, która budowana jest przez istotę auryczną we współpracy z działającymi w matce siłami.
SIEDMIODUCH
trzeci aspekt trojako objawiającej się Boskości. Jest wszechobejmującą Miłością Ojca, objaśnioną przez Syna, która wychodzi do upadłej ludzkości jako potężne, siedmiokrotne pole promieniowania, by ratować to, co zaginęło. Pod kierunkiem i z pomocą tej powszechnej Siedmiosiły, objawiającej się w Powszechnym Braterstwie, może zostać dokonany proces transfiguracji. W procesie tym siedmiokrotny Duch Święty ponownie zamieszkuje w kandydacie.
UMYSŁ
Umysł: Przybytek serca człowieka dialektycznego, opróżniony i oczyszczony z wszystkich wpływów i działań zrodzonych z natury, wibrujący w harmonii z różą, z atomem iskry Ducha: połączenie czystej, odrodzonej duszy z radiacjami Ducha; połączenie róży będącej centrum mikrokosmosu z promieniowaniami Siedmioducha. W Umyśle i przez Umysł przemawia, objawia się Pymander, Duch.
ZŁOTA GŁOWA
Złota Głowa: aspekt Żywego Ciała siedmiokrotnej Szkoły Misteriów; określenie pola Zmartwychwstania, nowego pola życiowego. Należy do sfery stopni wewnętrznych.
NASZE OŚRODKI
- Centrum Katowickie
- Centrum Koszalińskie
- Centrum Krakowskie
- Centrum Warszawskie
- Centrum Wrocławskie
- Działalność w Gdańsku
- Działalność w Lublinie
- Działalność w Łodzi
- Działalność w Opolu
- Działalność w Poznaniu
- Działalność w Szczecinie
- Internet
- Ośrodek Konferencyjny w Wieluniu
Komentarze
Prześlij komentarz